Witte tulpen, roze hyacinten
oogstrelende lentetinten
na een lange wintersleur
sublimiteit van kleur en geur
lieve lenteboden
die een bevroren hart ontdooien
onder naakte bomen
ontwaken frisse dromen
dat de dood maar even slaapt
en de kiem van het leven blijvend waakt
in het land van sneeuw en ijs herboren
lijkt uw blankheid zo volkomen
zuiver zijn uw kelken als een communiekleed
waar alleen een kinderhart is aan besteed
roze klokjes van hyacinten zo zijdezacht
als een pril ontluiken in een eerste lentenacht
witte tulpen, roze hyacinten
ik mocht u ooit als zielenruiker binden
als een maagdelijk gevoel
houdt gij mijn hart in jongen bloei
en ondanks voorjaarsstorm en regen
- die u lieve bloemen niet genegen -
blijft gij voor mij een ware zegen
als een eerste liefde, als een eerste zoen
kunnen zij telkens weer die magie overdoen
Geplaatst in de categorie: natuur