Moordkuil. een buiten bijzondere
Wandelend in het Amsterdamse Bos
met man en hond, labrador Mika
lonkt het ontluikende groen
zoveel vrolijkheid in me op
lokt m'n manische kant te beschrijven, op te schrijven
ik pak mijn schrijfboekje van vriendin Inez gekregen
ik wil van mijn hart geen moordkuil meer maken
ik kan het wel uitschreeuwen van de schoonheid
dan val ik plotseling in het dichte bosgroen
in een val door mijmerende onoplettendheid
een kuil, een gat, een val!!, een moord??
ik klauter op, veeg het hars, schors en aarde
van m'n knieen, m'n broek, m'n schoenen, m'n shirt
voel me nog meer verbonden met 't groen door de geur
dit moment, dat mag best voor me herhaald worden
voor die mooie natuur wil ik best een moord doen!
... Wandelend in het Amsterdamse bos, na bezoek aan mijn schoonmoeder (84) voor Moederdag, ontmoet ik, na het schrijven van bovenstaande ervaring, Lea in het rood, Rob in het geel, ze tekenen zo mooi af tegen het groen, dat ik hen spontaan aanspreek. We hebben allemaal honden en die verbinden, ook een zwangere vrouw voegt zich in ons gezelschap, we praten, lachen, kijken ook ernstig en dragen zelfs over en weer gedichten voor en dat allemaal op Moederdag 2019 in het Amsterdamse Bos, het moet niet gekker worden, maar ik zeg maar zo": hoe gekker, hoe leuker, hoe spontaner, hoe meer samen!! ...
Zie ook: http://www.janjacobkrediet.nl
Schrijver: Jan Jacob Krediet, 12 mei 2019
Geplaatst in de categorie: natuur