Vermannen
nee ik kan het niet evenaren
de hartstocht van een vrouw
haar stem met haar mooie hoge klanken
ik neem ze in me op
net als haar vloeiende woorden
schitterende poëzie met
adembenemende gevoelens
lees ik in en uit haar zelf geschreven boeken
tranen wil ze liever verbranden
omdat verdriet niet opraakt
alsof het de nieuwe mode is
jezelf continu maar op te blazen
dit kan niet het einde zijn
we moeten nog een lange tijd
waarin we ons zeker gaan vervelen
door het nemen van alleen maar afscheid
... in elke dag zit een gat dus schrijf m dicht ...
Zie ook: https://m.facebook.com/pr...083&tsid=0.5414176513215263&so
Schrijver: Paul Christiaan, 28 december 2019
Geplaatst in de categorie: afscheid