VALSE SPIEGELS
lopend langs
de etalageruit
zie ik hem mee lopen
hij kijkt mij aan
enigszins gebogen
een blik van herkenning
het zijn die nog immer heldere ogen
thuis probeer ik de spiegels te ontlopen
alles en iedereen zelfs ikzelf word
door mij voorgelogen
het zijn allemaal
valse spiegels ze laten
je achter in mineur
totaal verward
spreken slechts alleen
hun spiegeltaal
ik ben dat niet wil dat niet zijn
voel me voor zoiets
denk ik te jong te kwiek
hun blikken doen een beetje pijn
en dus richt ik mijn blik
daarom maar op die ene ware
de spiegel van mijn hart
Inzender: C.A. de Boer, 5 maart 2020
Geplaatst in de categorie: emoties