Contact
Dat de zielen schuren
De huid verdwijnt
elkaar aanraken in het
verdwijnpunt van het licht
Niet willen, slechts puur zijn
Echt, ik sta aan de rand
Vòòr mij vrijheid met
de angst prikkend
als ogen in mijn rug
vanwaar ik ben gekomen
De lange weg
die ik ken en die ik ben
veilig, in controle, comfortabel
die ik zoveel jaar gelopen heb
en daarin tekort gekomen ben
En dan plots jouw ogen,
jouw ziel die aan mij trekt
mij roept, mijn weerstand lijkt
te breken, mijn kwetsbaarheid
als open zenuw voelbaar maakt
Wees zacht met mij als ik met jou
laat liefde liefde zijn
en ego’s verdwijnen met de huid
laat onze zielen schuren
zonder al te diepe krassen
31 oktober 2020
Geplaatst in de categorie: liefde