De Traan
De traan, door liefde en verdriet ontstaan,
heb ik reeds geplengd.
Het zijn de krassen op mijn ziel
die dieper snijden zonder mes,
en toch zo pijnlijk zijn,
een gevoel dat als een schaduw
vol emotie naast me loopt
me nog elke dag in zorgen brengt.
Ze zeggen dat ik los moet laten,
zeg me dan hoe dat moet.
deze dagen zie ik de hopeloze onmacht
die zijn vijand hem belaagt,
in de bloei van het leven
dat enkel wanhoop draagt
maar om mij gaat het niet
wil dat duidelijk beamen
het vraagt om innerlijke kracht
met de traan van liefde en verdriet
we dragen het samen
... Dit gedicht gaat over mijn zoon die lijdt aan een ernstige vorm van Parkinson.
Een heel jaar niet gezien, woont in Z. Frankrijk met vrouw wn kinderen,
Dezer dagen zijn ze in Nederland, de ontmoeting was heel heftig. ...
Geplaatst in de categorie: emoties