De zwaarste steen kan niet zinken.
Eindeloos sprookje van duizend en één nacht
De allerliefste waarnaar ik dag en nacht smacht
Steeds zin je oortjes lief zo op te peuzelen, je te likken ook wel te bijten
Op onze gezegende leeftijd vaak dik zin je het echtelijke bed op te smijten!
Sinds mijn veertiende , met genot en plezier je ' kindvrouw '
Hield verdraaid stand zo heftig, het werd eeuwige trouw
Misverstanden en problemen zijn echt nergens weg
Ik betreur stellig deze huidige kloof, ze houdt me eng en killig van je weg!
Beiden zo verdomd koppig blijven en niet toegeven, puur tijdverlies
Willen of niet, ons einde nadert; een zielig gegeven ook vrij kies
Ben nog steeds dat meisje zo smoorverliefd, aanhankelijk zo rein ook puur
Ben je een uur van huis, dan wordt de klok toch zo vreselijk moe van mijn gezucht en gegluur
De sneeuwwitte poes kent ons en onze schattige complotjes beter dan wij
Diertjes hebben voelsprietjes dus komen bij mij op de eerste rij
Choeke, hoog tijd de strijdbijl te begraven en volop te minnekozen
Ontdooi mijn hart, het putje is een klein beetje bevroren...
Heb ik ooit verteld....
dat ik je lief heb?
... Even zielige onnodige afstand van mijn choeke ( vijftig jaar gehuwd ) ...
Schrijver: kristine wauters31 december 2022
Geplaatst in de categorie: heelal