Hartenkreten

hartenkreet (nr. 56.710):

Waarom is het zo gegaan?

Jouw luidkeelse lach, haal ik onmiddellijk voor de geest,
Ik had zo graag gewild, dat het leven voor jou draaglijker was geweest.
Een lieflijke zachtaardige jongen, heeft besloten om verder te leven, op een plek hier ver bij ons vandaan.
“Waarom, waarom, waarom; waarom is het zo gegaan?”

Een onmogelijk vraag, heb jij uit ultieme wanhoop aan jezelf gesteld,
Waarbij een onomkeerbaar beslissend moment als antwoord heeft geteld.
Hoe kan het toch, dat dit noodlottige moment aan ons allen is ontgaan?
Ik wil toch zo graag weten; “waarom, waarom, waarom; waarom is het zo gegaan?”

Ik wou dat ik nog eens de kans had gehad, om je diepste gevoelens aan te horen,
Om samen te kijken naar bestendige oplossingen én om jou vooral aan te sporen..
Om het niet te doen… Om jou te helpen en dit catastrofale moment te wissen als ongedaan.
Vertelt er nou iemand nog eens; “waarom, waarom, waarom; waarom is het zo gegaan?”

Ik nog denk nog vaak aan jou en jij zal er ook altijd zijn,
Ik hoop uit het diepste van mijn hart dat jij nu verlost bent van alle kwellingen en pijn.
Ook al heb ik zelf nog steeds geen antwoord kunnen vinden op mijn eigen vraag;
"Waarom, waarom, waarom; waarom is het toch zo desastreus gegaan?”

Heel misschien; kan ik namelijk nog steeds niet geloven, dat je dit écht hebt gedaan…