Hartenkreten

hartenkreet (nr. 56.988):

Een vuilnisbakkie

Het was een vuilnisbakkie
Een onooglijke hond
Ze had hem gevonden
Hij lag ergens op de grond

Hij was van niemand
Ze nam hem mee naar huis
Gaf hem te eten en wat drinken
Hij voelde zich al heel snel thuis

Ze gaf een aai en nog een aai
Hij kwispelde als een gek
En met een diepe zucht
Vond hij naast haar stoel zijn plek

Zij had geen familie
Ze was moederziel alleen
En vond het wel gezellig
Een hondje om haar heen

Ze werden dikke vrienden
Gingen samen overal heen
Waar zij was daar was hij
Je zag ze nooit alleen

Het ging jaren goed
Ze werden samen oud
De hond begon te sukkelen
Hij had het steeds zo koud

De dierenarts keek zorgelijk
De hond was oud en op
Er was niets meer aan te doen
Ze aaide zacht zijn kop

Toen de hond er niet meer was
Werd de vrouw erg ziek
Ze miste hem verschrikkelijk
En moest naar een kliniek

Daar heeft ze nog een jaar geleefd
Dacht dagelijks aan haar trouwe hond
Die ze lang geleden had gevonden
Zomaar ergens op de grond