Het ree

Voor Marius & Lucas



We fietsten door een donker bos
met open plekken. En plots stond daar
een breekbaar jong met lichte vlekken.

We hielden stil. Het keek ons aan.
Het leek een korte eeuwigheid
te duren. Totdat een tak brak
of een blad viel.

En even plots was het verdwenen –
op vlugge, tere benen.

Alsof je uit een droom ontwaakt.
We fietsten zwijgend verder,
als door een wonder aangeraakt.

Biografie van deze schrijver

wonder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 37