Hartenkreten

hartenkreet (nr. 57.449):

Engel

Er zijn nooit tranen te zien,
jij houdt ze voor andere heel goed verborgen.
In het donker eentje misschien,
die zomaar in het niets gaat verloren.

Je zou het uit willen schreeuwen,
maar jij blijft zoals altijd sterk.
De laatste hartelijke lach lijkt al eeuwen,
weggesmolten zonder dat je het zelf nog hebt gemerkt.

Soms biedt men jou een uitgestoken hand,
die jij echter niet kunt nemen.
Door het verleden achter een dikke betonnen wand,
waardoor alleen het kleine kind jou liefde mag geven.

Engel spreidt je prachtige vleugels,
zeil langzaam weg op de warme winden.
Neem terug de eigen teugels,
zodat jij je zelf, weer mag vinden!