Hartenkreten

hartenkreet (nr. 57.669):

Gordijn

Er hangt een gordijn tussen mensen.
O ja, je ziet het niet die onzichtbare scheiding.
De een gelooft dit, de ander dat.
En al wil je erover praten,
het gordijn gaat dicht, zonder aanleiding.

Het leidt tot oorlogen en geweld.
Is de mens daarvoor gemaakt?
Wie heeft hem als rechter aangesteld?
Is er iemand die dat weet?
Een oordeel is heel snel geveld.

Mensen hebben oren, groot en klein.
Maar of ze luisteren staat te bezien.
Ik mag daar ook geen rechter over zijn.
Maar hoe zul je weten, als niemand spreekt?
En wat moet je spreken als je het niet weet?

Het gordijn blijft dicht, zonder helder zicht.
Duisternis lijkt beter dan het licht.
Toch is er iemand die het duidelijk heeft gemaakt.
Een vader met liefde voor zijn zoon.
Een zoon die op een wrede wijze werd omgebracht.
De vader in zijn groot verdriet liet het gordijn scheuren,
Van boven tot onder met tomeloze macht.

Hij toonde daarmee aan:
Het leven van zijn zoon is het gordijn.
De duisternis van de dood op aarde
zal niet voor altijd zijn.
Hij wekte hem tot leven
om koning voor de mensheid te zijn.

Heeft niemand dit geweten?
Oh ja, het wordt aan iedereen verteld.
Maar mensen sluiten het gordijn.
Hun oren blijven dicht.
Ze houden niet van helder zicht.