Zaterdag 12 april 2003
De lucht is helder, de wind voelt kil,
De bloesem siert het park rondom,
Buiten vangen oudere mensen,
De eerste stralen van de zon
Het licht valt door het raam naar binnen,
Toch moeten de gordijnen dicht,
Om mijn vader te beschermen
Die in het kleine kamertje ligt.
Zachtjes spreken, houd zijn hand,
Strijk nog eens door zijn grijze haar,
Met moeite weer een ademtocht,
Het valt hem zichtbaar zwaar.
Een traan daalt langzaam langs de wang,
Minuten tikken zacht voorbij,
Allen vrezen voor het ergste,
Gearmd staan wij hem bij.
Dan gebeurt het toch nog snel
Een laatste zucht, dan is het stil
Mijn vader is nu ingeslapen,
Wij staan er hulpeloos bij,
Zijn lichaam zal er niet meer zijn,
Maar als vader blijft ie er altijd bij.
Geplaatst in de categorie: vaderdag