Roepend in de woestijn
Je voelt je klein
en het doet pijn
om roepende te zijn
alleen in de woestijn.
Schijnbaar hopeloos,
een leegte, eindeloos.
Teleurgesteld en boos.
Een leven wat ik niet koos.
Compleet gestoord....
Niemand die je hoort,
geen enkel woord!
Alles in de grond geboord.
Mijn liefde is gesust,
mijn energie geblust.
Te zijn zonder levenslust
als een zee zonder kust.
Waar is die hand?
Waar is die schouder?
Waar is het leven?
Waar is iedereen?
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid