Pijn
Misschien ben ik verwend
En is het zo kil
Omdat ik ooit liefde heb gekend
Ik baal daar van
Voel me zo verloren
Alsof ik er niet meer zonder kan
Ik mis een streling van mijn hand
Dat mij met zoveel geluk omgeeft
Iemand die onvoorwaardelijk naast me staat
alsof het nooit anders is geweest
Achterin mijn hoofd
Die angst dat ik het nooit meer vind
Een hand in de mijne
dat gevoel om te worden bemind
Soms een traan, gelukkig ook vaak een lach,
Toch leef ik toe naar die ene dag
Dat ik liefde vind
en mijn hart weer leven mag
Wist ik maar niet hoe mooi het kan zijn
Dan voelde ik me niet zo alleen
en had ik niet af en toe die ondraaglijke pijn
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Geen ratio, wel gevoel: zeer intrigerend.