Hartenkreten

hartenkreet (nr. 3.296):

De straf des doods

Weer een druppel valt naar benee.
Het geluid gelijkt een lawine
In een verlaten sneeuwcabine.
Nu, enkele seconden gedwee.

Slechts één vraag rest:
Wannéér komt de tijd
Van het voorval dat ieder zo mijdt,
Wanneer het finale oordeel wordt geveld.

Waanbeelden nemen mij in hun ban.
Wordt mijn ziel al naar beneden gesleept,
Of is dat slechts mijn gedachtengang?
Nog een oorverdovende knal,
En nog één.