levenslang
Ze staat stil, haar hart gaat als een razende te keer
Kijk daar staan ze, daar staan haar belagers weer
Ze ziet de gezichten grijnzen
Ze probeert wanhopig moed te veinzen
Ze draait zich om, ze wil terug
Maar ook daar staan ze al, pal achter haar rug
De angst groeit haar ogen sperren open
De kans is er niet meer om weg te lopen
Ze pakken haar beet en gooien haar neer
Ze wordt geschopt en geslagen, keer op keer
Haar eigendommen worden vakkundig vernield
Ze weet echt niet wat haar belagers bezield
Na een kwartier is het weer voorbij en gedaan
En kan ze gehavend naar huis toe gaan
Zachtjes sluipt ze naar binnen met hangende schouders
Bang voor een voortijdige begroeting met haar ouders
In haar kamer verdoezeld ze haar sporen
Niemand die haar hierover hoeft uit te horen
Lang na dit alles komt pas haar verhaal naar boven
En dan nog zijn er mensen die haar niet geloven
Geplaatst in de categorie: pesten
Het is onvoorstelbaar dat je zoiets kunt schrijven zo mooi maar tegelijk vol haat.
Er zit ook zoveel waarheid in, want er zijn nog steeds zoveel mensen bij wie dit dagelijks gebeurt!