KWAAD
de aandacht die wordt opgevreten
door je alleenstaande en zielige bestaan
trappend naar alles van kritiek
veeg je alles met slijm weer schoon
ach waar de woorden sussen kussen
druipt alles dat je haat weer langszij
zij spelen met je verleden en angsten
die jij ziet als weerspiegeling van zielen
je blik immer naar beneden gericht
want de alles van de vloer is jouw terrein
zo zonde dat alle schoonheid wordt gemist
die de lucht herbergt, en waar vogels vliegen
opzettelijk speel je letterlijk je spelletjes
je speelt in op wat anderen raken
die zielen die je wilt beroeren is je ziekte
je verdient niet meer, je verdient niets meer
de hoop is dat jij terug gaat en gaat leven
zodat er niets van onzin meer wordt geschreven
pijnlijk diep snij ik je aderen door en smacht
laat ons rusten en verzacht jezelf met dementie
Geplaatst in de categorie: woede