VERDRIET OM HAAR KIND
Dag mam ,ik ben niet laat thuis
zo is hij de deur uitgegaan
maar kwam nooit meer naar huis
de wereld bleef even stilstaan.
Een auto schepte zijn lichaam
slingerde hem hoog door de lucht
het laatste wat men van hem hoorde
was zijn allerlaatste zucht
Zijn moeder staat te wenen
daar bij dat open graf
van hem die haar zo lief was
en wie zij altijd alles gaf.
Haar leven wordt nooit meer hetzelfde
die ene stoel blijft nu ook leeg
stil zit zij te treuren
wist haar tranen met een laatste veeg.
Eerst nam men haar man weg
en nu ook nog haar kind
lange tijd zal het duren
voordat zij de rust weer vindt.
Opstandig zijn eerst haar gedachten
dan berust zij in haar lot
zij weet dat haar man en haar zoon
voorgoed mogen rusten bij God.
Inzender: Janny, 8 juli 2004
Geplaatst in de categorie: verdriet
Droevig, maar wat mooi geschreven. Kippenvel!