Echte vrienden
Grote stapelwolken
Schrijven in de lucht
Ze schrijven stop met leven
De wind die slaakt een zucht
Bakken vol met water
Vallen neer op je gemoed
De vrieskou dringt tot in je botten
Er voelt niets meer goed
De vogels die nog fluiten
Fluiten zacht en monotoom
Je leeft als in een nevel
Je vloeit samen met de stroom
Maar plots breekt er een straaltje
Door de wolken heen
Een straaltje dat zacht glinstert
Je bent niet meer alleen
Dat straaltje wordt een bundel
Die je diep, heel diep verwarmt
De wolken worden wolkjes
Je wordt door echte vriendschap omarmd
En ja het vriest nog immer
En de regen slaat op je neer
Maar je voelt je warm van binnen
En geniet het leven weer
Diep van binnen ben je getekend
Getekend door het leed
Maar die tekening is niet grauw meer
Hij is door kleuren ingekleed
Je weet je wilt weer verder
Maar weet ook dat de kou
Weer diep binnen kan dringen
En dat je dan weer anders denken zou
Eén verschil is er echter
Je weet je kan ergens heen
Naar vrienden die om je geven
Je bent niet meer alleen
Diepe ontroering verschijnt in je ogen
Het beklemmend gevoel laat je los
Je voelt je opgetogen
Je ziet de route door het bos
De bomen knipogen bemoedigend
De vogels doen hierin mee
De paden zijn wel modderig
Maar jij, jij kijkt tevree
Je weet het gaat weer verder
En het kan zoals jij het wil
Er begint zich een toekomst te vormen
De stormklok houdt zich stil
Al neuriënd loop je verder
Bagage op je rug
Maar niet meer voor je voeten
Je loopt niet meer zo stug
Je begrijpt weer iets van alles
Je ziet je vrienden staan
Je ziet dat ze zich niet eens realiseren
Hoeveel goeds ze hebben gedaan
Geplaatst in de categorie: vriendschap