Brallen laten staan
we brallen wat en we laten het
gewoon staan
kennen is een groot woord er was
een hand die ene keer
het was duister in die kisten
veluwe dient als militair gebied
vingers spreken niet over streken
je weet wel
van die persoonlijke dingen
riemen spraken wel boekdelen
daar mee was het gezegd
over die dingen die plaats vinden
tussen anderen is dat
een ander verhaal dat snapt een kind
dat hoort hier niet
zelf spreken we ook nooit
over persoonlijke dingen
we brallen en we laten het staan
gewoonte geworden
en kennen is een groot woord
een hand gaat nog net
Geplaatst in de categorie: filosofie