Weggegooid
Eenzaam lig je daar
vergeten en verloren.
Restjes rode verf
bladderen gedeukt blik.
Dromend, over vroeger
waar bruisend verlangen
haar brandende dorst
mocht lessen.
Nu, rest een lege huls
weggegooid, vertrapt.
Stil, en ongezien
drupt je laatste traan
uit de wond die eens
haar lippen kuste.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid