Hartenkreten

hartenkreet (nr. 10.454):

Midwinter

Als "Jingle, bells" één ogenblik verstomt
Dan hoor ik vaag en in de verte
De echo van een eeuwenoud gezang
Al is dat ook al even lang gesmoord.

Dan zie ik in gedachten
Hoe in de donkerste der dagen
Op heuvels en in dorpen
Een vreugdevuur wordt aangestoken
Om daar het licht mee te begroeten.

Want onder klatergoud en kitsch
Glanzen nog steeds,
Verwrongen weliswaar en zwaar verminkt
Maar nog herkenbaar voor wie kijken wil,
De waarden van het heidense geloof.

En ook al heet het Kerstmis,
Het was en is
Midwinter.