verstoorde stilte
Nevel ligt als een fijn zijden laken op de struiken
De schemer verliest onnavolgbaar het gevecht
De zwangere lucht van bloemen beroert het ruiken
De natuur houdt zijn adem in, voordat het iets zegt
Het leven ontwaakt in zijn allerdiepste pracht
De zon schijnt glinsterend op ruggen van druppels
Langzaam verdwijnt het duister van de nacht
Het schuchtere licht geeft een levensbrengend impuls
Kokette dansende muggen, in hun waaierig ballet
Hoog in de lucht het glijden van zwaluwen
Vogels barsten uit in een meerstemmig cabaret
Onherroepelijk het wegdrukken van schaduwen
De natuur is klaar voor zijn nieuwe moment
Maar aanzwellende geluiden beroeren het gloren
De mens is ontwaakt en legt zijn verschrikkelijk accent
Nu is het andere ontwaken niet meer te horen
De mens scheurt langs de natuur zonder te kijken
Mist al het wezenlijke wat iedere morgen ontstaat
Wij zijn het vergeten om ons te verrijken
Wellicht dat de mens daar ooit nog eens bij stil staat
Geplaatst in de categorie: landschap