Hallo meneer de Uil...
Regelmatig denk ik
terug aan mijn kinderjaren.
Net uit school,
nog even spelen bij een vriendin.
Fietsend naar huis
de geur van zuurkool tegemoet.
Mijn moeder druk bezig in de keuken,
beslagen ramen; de avond viel al in.
"Dag schat, was het leuk?"
de geijkte vraag die ze stelde,
en of het koud was op de fiets;
altijd in de weer met iets.
"We gaan zo eten..."
Dan voelde ik me zo tevreden,
geborgen thuiskomen in het verleden.
Opa duttend in zijn stoel,
mijn ouders samen op de bank.
Mijn zus en ik keken
naar de "Fabeltjeskrant".
Maar oma vouwde in haar eigen wereld
haar zakdoek op voor de honderdste keer.
Zij leefde in Alzheimerland met
haar eigen "Fabeltjeskrant"...
Dag lieve kijkbuiskinderen.
Geplaatst in de categorie: emoties