verloren lach....
iedere lach
verliest zichzelf
in de weerspiegeling
van zilte tranen
reflecteert
haar immens verdriet
in de eigenheid
van eenzaam zijn
wacht als een schaduw
getemperd verlangen
in de begeestering
van alle pijnen
beheerst een leven
dag na dag
smeekt de toekomst
mild te zijn
Geplaatst in de categorie: liefde