Een zachte fluistering
Hoe graag zou je nu even
de lente willen aanraken,
het groen dat fluistert
in het vijverwater
van dichtersdromen
over vlindervluchten,
weerspiegelt in je
zonnebloem
zo zachtjes terug, als
wederkerende bloesems,
koester je duizend beelden
in één gloed weerkaatst
je legt ze teder neer
in alle zomers, verlengt
de geur van tijm in mei
je ademt de wind,
vertraagt haar glimlach,
in dichte herinneringen,
zo beschermend teer
het najaar schemert
in voorjaarswolken,
in verre plekken,
onsterfelijk en puur
waar vlinders vluchtig
haar lach beroeren
en kleuren scheppen
in jouw verloren tuin
ze raakt de lente in jou
Geplaatst in de categorie: liefde