Ach aarde wat ben je mooi. Jij voedster, jij gastvrouw ligt aan onze voeten. Eens geschapen, nu gelouterd. Eeuwen, eeuwen, eeuwenlang wordt jij al geslagen, getart, verwond. Maar ... Broos is de boosheid Keihard is de ontkenning van de pijn die wij als gasten keer op keer veroorzaken. Houden wij genoeg van jou? Of alleen van onszelf, van…

Blikjes langs de weg. Het is nog erger dan ik je zeg. In de berm ligt gebroken glas. Blij dat ik geen wroetend zwijn was. Zoveel statiegeld te vinden. Ai, alweer verstapt zich hier een hinde. Colablikjes met wat resten. Tientallen kevers mochten het dodelijk testen. Zonlicht op gebroken glas. Het is maar goed dat de brandweer erbij was.…

Heb ik eindelijk een altijd online electrische auto gekocht. Ontdek ik ineens dat vanaf dat moment ook al mijn ritten waar ook naar toe, hoe vaak ook uitgevoerd , verworden zijn tot kostbare data.…

ik zag het sterven van zo’n duizend doden hiertoe aangewezen door z’n valse hypocriete wachters het duurde slechts enkele weken voor de slachters het werk klaarden voor de pachters als ik de foto’s zie ga ik huiveren soms bijna een beetje huilen dat juist zij die de lucht liefdevol zuiveren gedwongen worden haar te vervuilen dat…

Als de wolken gaten gaan slaken, flink gaan gapen priemt de zon haar eerste stralen door het wollige wolkendek om daarna te schieten met warme hemelse zonnepijlen om werelds verkwikkende rode roos in haar bloemhart te raken waarop zij haar rozenbladeren ontluikend openbaart om vooral haar liefde voor de mens en natuur blootlegt.…

Ik kan heel goed de boel de boel laten maar ik ben wel een opgeruimd type ordenen, opruimen schoonmaken, netjes maken zit in mijn genen en is aangemoedigd door wijlen mijn moeder zij altijd in dat schort niet uit te krijgen soms lukte het dan speelde ik obertje had de afwas al gedaan de keuken opgeruimd en koffie met wat lekkers…

het water daalt en daalt struiken worden zichtbaar en wat overblijft verhaalt van mensenstreken de mens versiert de mens verstiert met wat hij achterlaat wat hij is vergeten het water daalt en daalt nam het dit keer maar eens niet mee ach ze weet de plastic soep is al dik genoeg in zee * * 17-02-2020: het water daalt…

kun je nog lachen je stevig vastklampend aan de top van de berg omdat de sneeuw smelt onder je voeten en je dreigt te worden meegesleurd? kan dat nog als je van daaruit gezien rivieren uit hun oevers ziet treden zeeën het land ziet besluipen en mensen steeds angstiger weg ziet kruipen? mag het nog als je de wereld ziet branden op…

Ze verstoppen de CO2 diep in de zee Wat We Niet Zien Is Er Niet...…

Het Nederlandse luchtruim is verboden voor alle vliegtuigen...…

Vreemde maanwagen doet zijn rondjes op aarde rijdt op liefdesvuur.…

Olieboortorens van Shell zijn een tikkende tijdbom en vuil spel.…

ik was erbij …….. toen we met ‘het boek’ in de hand het overal gingen stichten moord en brand ik was erbij ik was erbij …….. toen we mensen vingen verhandelen gingen zelfs nu nog is er slavernij ik was erbij ik was erbij …….. toen we de wereld gingen overbevolken en uit noodzaak creëerden we zelf onze eigen giftige wolken ik was…

exoten waren wij toen we jullie thuis en land afstroopten met niets goeds in de zin we beloofden wel maar gaven geen nieuw begin we hebben jullie allemaal bedrogen we gaven het tegendeel van – we logen nu sturen jullie ons jullie plagen en nu kunnen wij niets doen gaan ze ons nu ook belagen? we kunnen nergens heen en zullen het…

Het is de laatste zaterdag van september in het jaar des heren en dames 2019 het miezeren is overgegaan in regenen in hard regenen met bakken uit de hemel ik zie het water neerkomen op de dakpannen van de daken aan de overkant van de straat waar ik op uitkijk en sommige huizen overheen ik zie ook damp van de dakpannen komen en vraag me af…

Februari 2019 had de kolder in z’n kop leek wel niet goed wijs, niet goed bij z’n hoofd liet het klimaat, het milieu een poepie ruiken de warmste dagen sinds mensenheugenis Februari 2019 miste de warme zomers luidde dus alvast heel snel de lente in warm voorjaar, warme zomer, hete herfst nivellering van de kou is ‘t adagium van Februari 2019…

echt fijnstof en grafiet inademen doe je dat liever niet en het is zeker niet om op te vreten maar de oude garde van Wijk aan Zee werkelijk die zitten er niet mee want al jaren voorziet Tata Steel hele families van hun dagelijks eten en een fijn toernooi met bekende schakers dat is toch al met al heel wat helaas de echte verliezers zijn…

Overgevoelig voor een badkuip, gevuld met verlangen naar meer, stijgt diep tot aan mijn enkels. De kraan open laten, opwarmen tot het ijs sponst en bodempje afvalwater kan niet weglopen. Je liep door me heen als door een vergiet en droogde jezelf uit over de jaren, nu vullen mijn mond en neusgaten zich met een zee van plastic, levenloos door…

te midden het gescharrel van de eco keurmerkkippen met dito eisprong en het biovergassen van haantjes en net zo te midden van varken en rund houdt de soortmens zichzelf zonder oormerk intensief vee bigt en kalft dat het een lieve lust is zich talrijk tot vlees om den vleze en werpt zich naar de ratsmodee…

Laat dit dijkhuis zich onttrekken aan het verval en nooit de bakens meer verzetten. Het kan niet zonder een steuntje in de rug, maar houdt blinde architecten weg. Dan zal het sterk en beschut het toonbeeld vormen: dat wat eens begon niet hoeft te lijden. Zie hoe het blaakt in de zon.…