hoe klein en fijn ook ieder jaar vraag jij aandacht vergeet-mij-nietje…

een koolmezenpaar neemt de uitnodiging aan en trekt bij ons in…

Kleine fladderaar zo gekoesterd in de warme armen van de zon je vleugeltjes steeds sterker daar ga je, dartelend vlinderlicht in je sprankelend geel kleedje dansend om me heen en dwalend van zoet naar zoeter nectar zo gul gegeven door de prille lentebloem…

Opengevouwen rozenbladeren lokken de weg zonder doorns voor een gespreid fluwelen sensuele lentegeur.…

De blauwe regen op ons pleintje, tooit zich wazig groen. Zijn lange vingers tastend, naar de warme lentezon. Hij moet zich haasten, 't is al April, dus niet gewacht. Nog maar enkele weken, tot zijn bloesempracht. De merel wil zo graag Zijn nestje bouwen. Terwijl hij wacht op zijn dichte bladervracht. Bij het dalen van de avondzon,…

dag citroenvlinder ik had je nog niet verwacht wat een verrassing…

Muzikale bomen, muzikale tonen. Een massale vogelserenade van een schoonheid bij duizendtal. Niet op afspraak, maar wel aansprakelijk luistert het nauw voor de enkeling bij geval. Gevederde vriendschap hoog in de bomen, wil die enkeling graag belonen bij het schemeren van dag naar nacht. Worden door vogels van allerlei pluimage decibellen…

Mensen van ons Hoge Noorden. Geurt Busser schildert. Lutz Jacobi inspireert. Hij met waterverf. Zij met woorden. Zo beschermen zij onze Wadden. Wereld van getijden. Land van zand en eilanden. Zee van licht.…

Ik klim omhoog. Ik klim omlaag. Ik klim van tak tot tak. Even blijf ik zitten en koester ik onder een groen bladerdak de macht zó hoog te zijn verheven; de macht die ik eenmaal in mijn leven boven mijn krachten overdraag. Ik klim omhoog. Ik klim omlaag. Ik klim van tak tot tak. Even boven het aardse leven oneindig blikken van onder mijn…

Is het Albert of juist niet? Is het Linda die ik net niet zie? Is het John senior ik twijfel, is het dan junior? Ik weet het niet. Zittend onder de grond, een weg banend naar boven, grote hopen in het gras. Ik zou wel eens willen weten wie van de familie Mol het was. Zie de grond, op en neer bewegen ze laten zich niet zien. Waar gisteren…

Hoe mooi het ook is, de witte sneeuwpracht, hoe schitterend het is, hoe prachtig de foto's die je maken kunt van die wonderschone witte wereld, ze is ook een vijand. Een vijand die je niet tegen je moet hebben, want wederom, net een maand na de vorige lawine, is er ook vandaag weer een vracht sneeuw, in de vorm van een lawine met mensen…

Orchidee, nieuw idee over schoonheid zuiver en onversneden; over uiterlijke schijn, die niet op het innerlijke is toegesneden. Een schoonheid wild bloeiend in de natuur. Zo bloesemfris, zo oogverblindend puur; dat aan het idee voorbij lijkt te gaan, dat dit weldra zo niet meer kan bestaan.…

Plotse paalhouding met dromerige ogen wakker in het riet galmt de misthoorn onzichtbaar in een camouflagepak.…

In de lage landen met openheid op zich is de ochtend in stilte over het weiland in de mist. Als laatste druppel aan een hangend blad scheiden elkaars wegen door de kilte van de nacht. In de lage landen overheerst de band gekleurd in de dageraad op mijn netvlies gebrand. In de stilte ervaar ik jou meer dan mijn verstand…

Twaalf pootjes, twaalf vleugels, hier en daar wat geel erbij. een zwart fluwelen mutsje, heel voornaam. Zes mezen komen eten, allemaal tesaam. Op en neer, en heen en weer, kom en ga soms ondersteboven doen ze elkander na. 't Is één groot feest, en ik geniet het meest. Dan in één roetsj... naar de overkant. Naar Rikus: “Kom jongens…

Zachte golven kwamen naar de kant gerold water sprak zacht, fluisterend hier- en daar een huppelend kind wat hard kwam aangehold. 'K liep verder, met de vloedlijn mee soms bukkend voor een schelp het water dreef steeds verder terug ''t werd eb, vanzelf. Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te…

Grenzeloos versierd als zijde zacht door het ruim is de nacht verlicht als in duizend en één nacht met uitzicht op de zomer.…

Ze staan er al, in al hun pracht misschien iets vroeger dan verwacht in 't groene gras wat wordt op- gegeeld een beeld, wat nooit verveeld narcissen zwaaiend in de wind.…

Ode aan de Zon, geschreven op de muziek van 'You're my world' gezongen door Cilla Black live 1973 Royal Albert Hall - zie link (herhalingen staan tussen haakjes). --- --- --- Als de Zon vroeg in de ochtend schijnt En de Maan achter een wolk verdwijnt Als de bloemen voorzichtig open gaan En de vogels ons hun lied verstaan…

Ik kwam tot u met vlokjes in de nacht uw slaap werd niet verstoord bij 't weven. In één nacht tijd het kleed zo wijds gespreid en al uw beelden nieuwe vorm gegeven. Stilaan gewend aan dit bestaan maar smeltend uit uw tuin gegaan. Naar poldersloot en groot kanaal herboren om in vrijheid heen te gaan. Als water van kristallen fris en rein…