Soldaten haasten zich weg van wat ik niet wil -- niet kan geloven.…

Binnen strenge omheiningen werken mensen gedwongen onder harde bevelen vullen dozen en laden harken bezaaide aarde vinden ondanks scherp toezicht hun arbeid eenvoudig gezond maar menige avond mogen ze genieten van vrolijk toneelspel om de volgende morgen daagse plicht te hervatten waarbij voortdurend onzekerheid kwelt met tergende…

Een tuin vormt zich veel sneller in de tropen vier keer zo snel als hier in West Europa de tamarinde en de bougainville de witte bloemen van magnolia en heliconia aan bamboehagen Een bruid laat zich in wit fotograferen in feestjapon temidden van boeketten een tuindecor van manden vol jasmijn Dwars over wenkbrauw neus en aangezicht ontsiert…

MAKE ME A CHANNEL OF YOUR PEACE (maak mij tot een instrument van vrede) Zo intens gezond verzoek doet mij knielen mij klein maken fijn maken 't zal gewoon goed zijn alle rede onder ede voor vrede en ik, ik het instrument? Een vredesduif stijgt op!…

Ze is zeventien mijn dochter mijn dochter Giulia een stevige meid een mooie jonge vrouw 'ze staat haar mannetje' Ze wordt opgeroepen voor militaire dienst door hare excellentie Defensieminister Mevrouw K. Ollongren 'die haar mannetje staat' Ze is echter gebonden en  verbonden met een handicap een ernstige, een pijnlijke soms zelfs…

Laat hier de aarde ademen laat de helden rusten na hun laatste benarde uren Geef dit beladen landschap ruimte bied een bladerdak voor vogels in de nacht Laat rozen bloeien voor hen die het leven lieten voor jouw vrijheid en die van mij Bied hier de aarde adem laat hier de helden rusten uit eerbied voor hun moed…

Het kerkhof van een getto. Stenen. Stenen. Gezichten die niet zeggen wat ze menen. Hangende handen. Lusteloze voeten. Ze waden door een eeuwig puin. Ze moeten. Maar op een zolderkamer gaan ze leven. Vertellen. Menselijk bewegen. Even. Ze worden vogels, fladderen en wiegen. Tot aan 't plafond. Dan weifelen ze. Liegen. Schrompelen samen…

Er zit een gat in het fotootje op het hart -- van gesneuvelden.…

vlammend avondrood de lucht staat in brand boven een aarde die huilt …

Wat doe ik, nu ik weet dat ik niet meer zo lang te leven heb? Leven daar het einde stapsgewijs nadert Stap na stap na stap, maar langzaam maar zeker dichterbij komt Totaal ongeïnteresseerd reageert Het Einde op mijn Schreeuw om Hulp, mijn hartenkreet om te leven en mijn vreedzaam verlangen Naar genezing Maar laat ik, nu ik weet dat ik niet…

Een museum is een gebouw met een inrichting als herinnering aan wat ooit was en nooit meer mag een museum zou zo de herhaling van die grote fout moeten voorkomen nu gebeurt het toch wie weet ze nog de namen van de slachtoffers en van de daders van beiden zijn de namen anders hoeveel musea zijn nog nodig wereldwijd…

ongewenst en ongewild beangstigend kil en koud is daar de confrontatie dan van heden met het verleden door juist ook het handelen van mensen tegen mensen die het beter moeten weten waar ooit een wrede macht hen systematisch moordde vervolgt nu hun nageslacht nietsontziend het buurvolk het mens zijn diep onterend vegen zij met minachting…

ze moesten op reis wisten niet waarheen ze waren met velen toch was ieder alleen er mocht niets mee één koffertje maar ze zaten vol met vragen waarom, hoe, waar de trein denderde voort met wagons vol verdriet bestemming onbekend waarheen wisten ze niet ze hadden niets misdaan leefden in de verkeerde tijd ze hadden geen enkele keus…

hoe je zonnebloempitten plant de bodemlagen uit je hoofd bant toch over het lot van Aleksej N tobt denkt aan bordjes van de kindercrèche hoe je een vogelvlucht ziet je ogen pogen haar te volgen hoe je toch omkijkt naar het ravijn aan het speelgoed van Alice denkt hoe je het onkruid wiedt de bodem adem geeft en zonlicht biedt je toch…

En dit is haar land geblakerd door het vuur En dit is haar hoofd onder as en twijfel De laatste nachtvlinder vloog door het raam Dit was het huis met treetjes zonder deur Stilte ritselde over het papier vrede schreef haar droeve hand Het gedroomde land waar niemand van liefde omkomen zou Vrede schreef haar droeve hand…

in kaalgeslagen stompen bos met nacht en onmacht in donkere darmen gorgelend grommend en fluitend duister drab van eigen brein komt los schuifelt over de vuile verbodsgrond knarsend het legergroen roestig kolos primitiever dan toen we onwetend waren het stamhoofd bevroegen op zijn wens en bovenop de zere blaren zaten naast de karkassen…

verbrande boeken verwarmen nog steeds lezers oerdom nazidom...…

Als de oorlog zich onverbiddelijk aandient verdwijnt het recht en het begrip in een la komt een vrij bestaan in gedrang overheerst mateloze overlevingsdrang. In een levenloze omgeving heerst slechts dood en verderf door toedoen van volgzaamheid in een onzekere tijdelijke werkelijkheid. Moraal rest de onschuldige slachtoffers zij gaan de…

De grote Europa Oorlog die begint in Nederland want Nederland is niet alleen de poort van Europa maar ook de kont van Europa het stopcontact van Europa en bovendien met de meest geavanceerde vervaardigde chips van Europa Te weten De Maasvlaktes Rotterdam De Vuilverbranders Amsterdam De Eemshaven, Groningen Veldhoven, Brabant In…

Als er iets of wat verandert dan is het het begrip het besef van aantallen Ik lees in het AD in de Gaza 610.000 kinderen klem Klem op de grootte van 2 x het Waddeneiland Texel met meer dan 2 miljoen inwoners 610.000 kinderen zo kopte het AD getallen wat zeggen ze ons nog? Vrede is geen getal maar een begrip Maar wat zegt het…