130 resultaten.
Licht mijner ziel
poëzie
4.0 met 4 stemmen 706 I
Licht mijner ziel! ik zag u steeds van ver,
En wist wel dat gij eindlijk komen zoudt; -
Woorden, die ik niemand heb betrouwd,
Gaan uit als bleke vlammen, - als een ster,
Die in 't azuur, maar blanker, lieflijker,
Zie 'k in uw lokken liggen 't licht gelaat;
't Mysterie van veel leeds, maar nooit van haat,
Droomt in uw ogen; - 'k zag…
Topzieke rups
poëzie
3.0 met 3 stemmen 743 Topzieke rups, in 't stijgen
Van blad op blad, van steel op stam,
Denkt ge eindlijk te verkrijgen
Het veld van blauw, de witte vlam?
Te hoog! Ge kunt niet keren!
Hangende aan hoogste top,
Geeft ge, in verdwaasd begeren,
Nog eens u op.
--------------------------------------
uit: De getilde last (1927)…
Gij en wij saam.....
poëzie
4.0 met 12 stemmen 2.892 Wie is zo sterk dat hij de chaos temt?
Wie kan het leed zien zonder schreiende ogen?
Niet wij:
maar juist daarom voelen wij ons voorbestemd
Tot rustloos pogen.
Gij en wij saam, wij moeten doen,
Niet overwijs, niet over-koen,
Naar ons vermogen.
Wie waarlijk leeft, heeft in zijn hart
Een onvernietigbare veer,
Een stille kracht, die iedere…
Kom nu, bedroefden! al wie raad'loos klagen!
poëzie
4.0 met 3 stemmen 651 Kom nu, bedroefden! al wie raad'loos klagen!
'k Bèn niet de Schoonheid, maar 'k zal vóor Haar spreken.
't Bewijs? 'k Geef u mijn woord-zelf als een teken,
Dat Zij mij zond en gij mij raad moogt vragen.
Geloof alleen maar dat zij álle dagen
Kan troosten al wie, lijdend, Háar aansmeken,
En woorden weet, die 't lachen door doen breken
Om…
De gerichte wil
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.827 Wanneer ik stierf en zij die mij beminden
Rondom mijn baar staan en de een d'andre vraagt:
Wat had ge lief in hem: zijn menslijkheid,
Zijn dichterlijke gaaf, zijn trouw aan vrinden,
De zachtheid van een kracht die draagt en schraagt,
Of de onafhanklijkheid van zijn beleid, -
Dan hoop ik dat een zeggen zal:…
DE ZEVEN BOEVEN
poëzie
4.0 met 208 stemmen 27.910 Een koning en een diender,
Die gingen samen wandlen;
De diender knoopte zijn handschoen dicht,
De koning at amandlen.
Zij kwamen aan een groot groot bos,
Daar zaten zeven boeven.
Toen zei de koning: diender, sluit
Die boeven in de schroeven.
Toen zei de diender: Sire, ik heb
Geen schroeven,…
Onrust
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.283 Dichter die uw laatste vragen
Stellen zult wanneer gij sterft,
Antwoord zonder zelfbehagen
Welk een leed uw geest doorkerft
Dat gij nooit tevree kunt zwijgen -
Of ge uit iedre schemering
Bleke maan van angst ziet stijgen
Die uw mond tot klachten dwing'.
"Bleke maan niet, maar het weten
Dat mij, reizende in de nacht,
's Morgens weer…
De dood van een jaar
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.039 Jaar, wat zijt ge een vreemd oud-jaar:
Heet dát gaan sterven?
Met bruine kransen in uw haar,
Als een jong man, voor een feestmaal klaar,
Zorg'loos, zie ik u zwerven...
O vreemd oud -jaar!
Hoé gaat gij dood, oud-jaar?
Zult gij gaan zitten op een hoop
Blaren, wel bruin, maar warm van zon,
Midden in het licht en in een doop
Van stralen…
De page
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.386 In ’t donkere bos hebt gij mij gevonden,
Mij, mat van wonden,
En mijn lippen lachten nog over mijn zonden.
Op uw blanke tel hebt ge mij geheven,
Mij, bleek van leven,
En mijn ogen haatten u om uw geven.
Door een groene wei hebt ge mij doen rijden,
Mij, flauw van lijden,
Nauw zocht ik uw schouder mij bijzijden.
In uw wit paleis hebt ge…
WANNEER IK DENK AAN U, DIE MIJ BEMINT
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.783 Wanneer ik denk aan u, die mij bemint,
Bloeien bij ’t eerst ontluikende geluid
Mijn schone rijmen naar elkander uit
Tot elk geluid zich wonderlijk verbindt.
Als bloemenstengels bevende op de wind,
Waar ieders bloem zich kronende aan ontsluit,
En ’t jong gelaat kust d’andere als zijn bruid –
Zo kust elk rijm, dat zich aan ’t ritme ontwindt.…
Cirkelloop
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.411 Ik ben een vonk die doelloos, richtingloos,
Geworpen in 't heelal mijn vaart begon,
Toen bond me aldra aan zich een andre zon
En wentlend leef ik ongemeten poos,
Een kern van leven, in zichzelve voos,
Vol van de kracht die in en rond mij spon.
O dat ik zonder weten eeuwig kon
Wentlen in de onbegrepen stralenroos.
Oneindge wereld, onvoltooid…
HET MISDRIJF
poëzie
4.0 met 3 stemmen 683 Gij zijt mijn Heer, mijn Vader en mijn Vriend.
Als ik misdreef dan deed ik het door u.
Ik die misdreef, die van mijzelve gruw,
Ik heb misdrijvend u alleen gediend.
Ik die misdreef en die, uw straffen ziend,
Staan zal gelijk uw zoon, niet blind, niet schuw,
Straf mij en duld dat ik als eenmaal, nu
Vóór u zal staan, wel bevend, niet ontvliênd…
Stille nacht
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.933 Er zijn zo hoge tonen
en zo lage
Dat mensenoren
Ze niet horen.
Mogelijk wonen
In bos of hage
Vogels voor ons verborgen
Zingende tot in de morgen.…
Oneindigheid
poëzie
4.0 met 10 stemmen 911 Van honderdduizend jaren her
Kwam tot mijn oog de straal van een ster,
Hij kuste mij met zijn milde licht,
Ik voelde mij leven als in een gedicht,
Want wat is tijd?
Meer mijlen ver dan mens verstaat
Bewoog mijn oog dat stergelaat,
Ik was nabij haar met mijn blik
En ondervond een zoete schrik:
Geen ruimte telt!
Tezaam geschapen…
IK SCHRIJF DEEZ' VERZE'
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.032 Ik schrijf deez’ verze’ uit liefde tot de gele
Papieren met de kreuken glad-gestreken.
De inkt vloeit, de pen haakt, harige vezels breken
Af in het split en vlekken vegen vele.
Daarom mijn hand die zo zwaar leit tot hele
Lichte trekjes dresseer ‘k en ’t licht geteken
Oefent de geest tot een licht uitgereken
Van woorde’, ook niet àl te ijl,…
DE ROERGANGER
poëzie
3.0 met 4 stemmen 745 Zal ik zijn als gij mij wenst,
Varend tussen weerzijds banken,
Als een schok de schuit doet wanken
En het schuim de plecht beplenst,
Leer mij dan altijd uw oog
Boven mij te zien en onder,
Als een weerzijds lokkend wonder,
Afgronddiep en hemelhoog.
Want de dreiging om en om
Kan ik dan getroost verduren,
Als door rechts of links te sturen…
De schone wereld
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.178 Iedere morgen na het nachtelijk slapen
Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen.
Iedere dag heb ik haar weggegeven,
Telkens één dag meer van 't eigen leven.
Telkens een kortstondiger bewoner
Zie ik haar belanglozer, dus schoner.
Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden
En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…
Psychologieën I
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.060 I
Een koud vermoeden rilt mij door het brein:
Ik zie mijzelf en weet thans wie ik ben: -
Ik ben Erinn'ring van veel boeken, en
Een Macht, waarmee 'k mijzelf en al mijn zijn,
Gedachte en daad, gelijk maak aan de schijn,
Die 'k daarin schoonst vond: - onbewust gewen
Ik me aan dat ál-artiest zijn; - soms zelfs ken
'k Mijn schijn, die groot…
De schoonheid
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.851 Schoon ben ik, stervelingen, gelijk een droom van steen.
Mijn boezem, waar zich beurt aan beurt elk schepsel wondde,
houdt alle dichters door een liefde aan mij verbonden
eeuwig gelijk de stof, stom als de stof meteen.
Een onbegrepen Sfinx zetel ik in ’t azuur,
ik paar een sneeuwen hart aan zwaneblanke leden,
het lijnverplaatsende gebaar blijft…
Op de oorlogsgrens
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.283 Duizenden lijken, die de landen mesten,
Tienduizenden die ziek en kreupel zijn,
Veelhonderdduizend die in nood en pijn
Hun dakloos dorp of platgebrande vesten
Verlaten, 't zij beladen met de resten
Van vroegre welvaart, of - nooddruftige trein -
Met enkel 't lijf, rillend van 't koortsvenijn
Waar vuil en honger de aadren mee verpesten, -…