inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1893 - 1920

poëzie (nr. 4.077):

MELISSA

Dat nu dit ene zacht-herlezen woord
Zo diep mijn zwijgend mijmren kon ontroeren
En tot die traag-vervaagde erinnring voeren
Als had mijn luisteren haar naam gehoord.

Dat was geluk: door angst noch lust gestoord
Schreden wij over winters sneeuwen vloeren
En spraken samen in een zoet vervoeren
Van wat ons in dit leven had bekoord.

Het was maar kort en 't lijkt een vreemde droom
Waarin zij tot mij kwam en tot mijn peinzen
Gelijk een bij naar hoven vol aroom.

En sinds: ik vond niet wat ik zo behoef,
En zo mijn woorden luid soms blijheid veinzen,
Mijn ziel is stil en vol verlangst en droef.

Schrijver: Johan Danser
Inzender: Redactie, 28 oktober 2020


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.036

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)