EEN VERDOOLDE
Nu is zij dood
ze was van mij,
ze leefde jaren aan mijn zij
en kende nauwelijks mijn taal;
haar leven was een vreemd verhaal.
Zij kwam een avond met een lach
en bleef ook na de eerste dag;
zij is mij met een lach verschenen,
na vele tranen ging zij henen;
ik gaf haar meer dan kleed en brood...
Nu is zij dood!
Nu is zij dood!
Nu is zij dood -
haar kleine hart
kan niet meer zeggen wat het mart,
en beide ogen zijn gedoofd;
'k Heb in hun gloed heel lang geloofd;
haar lippen zijn van klank ontdaan,
nu zij voor goed is heen gegaan.
Zo sluipend stil is zij verdwenen;
zij ging voor altijd van mij henen
het leven in, dat flonk'ring bood ...
Nu is zij dood!
Nu is zij dood!
Parijsche Verzen
Schrijver: Dop BlesInzender: Redactie, 16 juni 2013
Geplaatst in de categorie: overlijden