RUST
'Geef mij eenmaal, het deert mij niet hoe kort,
De vrede van een hart dat niets meer schort.'
Zo bad ik, toen ik jong was, in mijn nood. -
Is, wat ik vroeg, iets anders dan de dood?
Maar ik wist het niet en, achter tred en lust,
Was 't ene, dat ik steeds begeerde, rust. -
Nu, wetend dat mijn hart het leven wil
Wordt de oude ontbering eindelijk in mij stil.
Wat mij zo smartelijk gescheiden scheen,
Onrust en rust, ik voel hen beide, in-één.
Dit is de vrede: een diep en helder licht
Doorglanst mijn zacht gepeins, mijn stil gedicht.
Verzameld werk (1958)
Schrijver: P.N. van EyckInzender: Redactie, 3 december 2015
Geplaatst in de categorie: psychologie