Zydy van minnaers smert een onverzaedlijck vraetjen
Zydy van minnaers smert een onverzaedlijck vraetjen,
O Min? so gaet het my noch al voor wint voor stroom,
Hoe naeu men waect mijn lief met grendelslot en boom,
Ick stae noch niet met u in 't alderquaedste blaetjen.
Ghy komt en steeltse my door 't aldernauste gaetjen,
En buyten moeyten van mijn slapend' lichaem loom,
Voer dyze lieflijck by my in een zoete droom,
Ghy zijt verzocht van all's, en zijt een wacker maetjen.
Teghen u treken gheldt noch oude wyvenraedt,
Noch yverighe wacht: dan goude Minne laet
Het, bid ick, blyven niet, by deze kleine gunsiens:
Maer dat ghy my int slaep jont, jont my op den dagh,
Dat ick ghenaken eens 's Liefs ware lippen mach,
Ghy kunt wanneer ghy wilt, schud uyt u sack met kunsjens.
Sonnetten
Schrijver: P.C. HooftInzender: G.K., 28 oktober 2001
Geplaatst in de categorie: liefde