DE SCHEPER
Een zee van golvend purper, in verbazen
En ademloos verstijfd - als waar zij dood -
Bij 't zien van 't eindloos vlammend avondrood...
Zo schijnt de heide, waar, wie honig lazen
Met de avondlast langs bloem en purper razen
Om niet te keren voor de nacht ontvlood.
En scheidend houdt de delling in haar schoot
De blanke heerden, die al ruisend grazen.
De waakse wolf, die zich geen wolf betoont,
Lekt speels de staf en handen van de herder,
Die twintig kudden eenzaam heeft gehoed.
En met een blik, waarin de liefde woont,
Drijft hij de witgewolde wolkjes verder...
En ziet naar hen, de heide en de' avondgloed.
Inzender: Han Messie, 10 april 2010
Geplaatst in de categorie: natuur
Iedere week één gedicht, o.a Boerke Naas. Regelmatig komen er wanneer ik luid declameer verknipte strofen bij me omhoog tijdens het gezamenlijk tuinieren.
Maakt diepe indruk op mijn metgezellen.;-)