Zomernacht.
Ik stond op 't duin onder maanlichte lucht,
Rein blauw, dat plechtig rees en teder helde,
- Of 't aarde omveilgen wou - ver achter velden,
En ijle bomenlaan naar klein gehucht,
En stille duinrij, ingeslapen vlucht
Van doffe golven naast de lichtdoorwelde
Woelgolven van de zee. De lucht vertelde:
'k Hoorde altijd graag naar 't spreken van de lucht.
En in mij vingen aan, dankblij, te zingen
Uit lichtetijden lichterinneringen
Glanswoorden vol van liefde: vleugelwoorden,
Die altijd hoger ruisten; vredewoorden,
Die altijd heller straalden, tot zij blonken,
In 't blauw verspreid, als eeuw'ge sterrenvonken.
Duin en Bosch
Schrijver: Marie BoddaertInzender: Redactie, 17 mei 2014
Geplaatst in de categorie: natuur