Spreek nooit, door mij verrijkt, met domme spijt
Spreek nooit, door mij verrijkt, met domme spijt
Van cirkus, slappe koord en akrobaat:
'T is of nog nevelige dageraad
De zon zijn stijgen, dat hem draagt, verwijt.
Bedenk ook dit: je zou tot literaat
Verworden zijn, had ik je niet geleid:
Jou leerde mijn Natuur natuurlijkheid,
Die boek'rig versgepruts als leugen haat.
Hierover zeg 'k je later nog veel meer.
Je weet de weg nu, en je komt wel weer,
Als gast - zie Schiller - in mijn koninkrijk.
Ga nu terug. Ik laat je als afscheidsgroet
Jouw aarde zien. Neen, nooit heb je vermoed,
Hoe prachtig ze is van uit mijn hoogte. Kijk:
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- -
Sonnet XXV in de cyclus 'In de Hoogte'
Brahman I, p. 131(1919)
Schrijver: J.A. dèr MouwInzender: J.M., 27 maart 2003
Geplaatst in de categorie: individu