't Is lang geleden (10)
Dan las ik weer van 't lel'ke, jonge eendje:
Eerst zwom hij blij door 't groene licht op 't water,
Toen joegen ze hem weg met kwaad gesnater,
En gooide een jongen naar hem met een steentje;
Toen plaste hij rond met één bevroren beentje
'S nachts in een kolk; en toen ontmoette hij, later,
Bij de oue vrouw, die deft'ge, wijze kater.
En dan die kip, met 't afgebrande teentje!
En stilletjes werd 't kleine eendje groot;
En vloog eens in een meer. Daar kwamen aan
Drie zwanen; en hij zei: 'Pik me maar dood !'
En keek in 't water; en hij zag een zwaan.
En 'k had altijd, wanneer ik 't sprookje las,
Een vreemd gevoel, dat 'k zelf zo'n zwaantje was.
Nagelaten Gedichten(1919)
Schrijver: J.A. dèr MouwInzender: V.K., 6 augustus 2003
Geplaatst in de categorie: tijd