Eenzame nacht
Uw ogen waren er niet,
Uw stem was zo ver, zo ver,
Het was een avond zonder lied,
Nacht zonder ster.
De stilte was zo diep, zo groot,
Boven en onder en overal,
Dat iedre windeval
Moest brengen dood.
Mijn ziel was als een bloem naar u
Grootopen,
Weerloos als doodschaduw
Ze had beslopen...
Hoe heb ik wreed verstaan
In één stil even
De pijn van te vergaan
Uit dit schoon leven.
praeludiën(1902)
Schrijver: P.C. BoutensInzender: adm, 5 mei 2004
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid