De Grootvader
Hij spreekt wel soms van al zijn lijden,
Die oude man met sneeuwwit haar;
Maar meest zit hij in zich verzonken
En stil en zwijgend nevens haar.
Zij wordt wel groot, maar is zo tenger;
Hij legt de hand soms op haar hoofd:
-- Zo ze eenmaal in mijne oude dagen
Door vroege dood mij werd ontroofd!
Dan lacht ze op hem met stille weemoed,
Terwijl ze zwijgend hem aanschouwt
En denkt: hij zal niet lang meer leven:
Hij wordt zo stram, hij is zo oud!
Wie zal het eerst van beiden sterven,
Zo diep beducht thans voor elkaar --
Het meisje in de bloei van 't leven,
Of de oude man van tachtig jaar?
---------------------------------
uit: Gedichten (1870)
Gedichten, 1870
Schrijver: Rosalie LovelingInzender: Redactie, 20 december 2023
Geplaatst in de categorie: tijd