Zwanenzang
Is ‘t waar dat ik, in langvervlogen dagen,
Geloofde in dromen en een dichter was?
Dat jonge meisjes met mijn verzen lagen
Zich te verzadigen, eenzaam in ’t hoge gras?
Waarom wil geen mij, eenzaam nu, hergeven
Wat van de liefde, aan hun bloei verloren?
Nu ik verminderd ben, na zoveel leven
Nog zelfs niet zeggen kan: ik ben geboren.
Is de vervoering in hen opgegaan,
Die, eens een weelde, mij verwoestend was?
Ook de engelen die ijl en ver bestaan
Zijn onbereikbaar voor ’t gebannen ras,
Dat ze verwekt heeft in verkeer met geesten
En in volmaakte schoonheid heen liet gaan,
De goden tot genot. Zij zijn voor ons geweest, en
Nu gelukzalig en zien ons niet aan.
Serenade III
Schrijver: Jan Jacob SlauerhoffInzender: Redactie, 28 februari 2022
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid