1050 resultaten.
Mannen-eer
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 781 Wat is dat met dat drijfzand
en dat beknibbelen?
Zijn dat de hoge heren die zo graag
de eerste plaats bezetten,
en daardoor zelfs niet meer
op wat fatsoen gaan letten?
Ik snap de humor wel
maar voel de pijn ook steken;
de een wil voor de ander niet
in sterrenglans verbleken...
Ach lieve heren, welk belang
heeft toch die eer voor even,
Je…
Een ongeziene glimlach
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 417 Wat loopt er volk in al die straten
op deze mooie zomerdag;
elk heeft zijn wensen en zijn woorden,
ziet hier of daar iets wat hem trekt,
wat hem belooft geluk te brengen,
vervulling van een stille nood...
Maar wie goed rondkijkt ziet ook dingen
die nergens zijn te koop:
een kleine glimlach, blij begroeten,
een kind dat juicht om even niets,…
Fientje
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.435 Dag Fien, je bent nu thuisgekomen
na deze allerlaatste reis;
zo graag vertelde je van vroeger
van hoe het was en wat de mensen deden;
je maakt nu zelf al deel uit
van heel dit groot verleden
en lacht om heel veel dwaas vertoon...
Wij snappen niet hoe ginder ver de dingen lopen
of wat er echt gebeurt met hen die gaan,
maar weet, je naam blijft…
Dromen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 543 Voeten lopen in schoenen van rood leer,
maar vind ik mijn kindervoeten weer?
Ik weet me verloren in dit beeld van gisteren
en durf niet verder denken dan dit nu...
Wie kent mij echt, durft mij vertellen
wat ik weet en toch niet helder krijg?
Een boterkoek, een paardenvijg,
een speelgoedtram, een broodtrommel,
een hemel vol van mist
en niet-gedroogde…
Wat zoek je hier?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 285 Wat zoek je hier;
een stem, een ziel,
een woord van troost?
Wat zoek je hier; herkenningstekens?
Of enkel maar wat fijn plezier?
Wat zoek je hier?
Ik weet het niet,
maar vind een mens net zoals jij,
met weemoed en met vragen,
met zingen en met klagen...
met soms een klein begin
van iets te durven wagen...…
Ik ken ze niet
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 333 Ik ken ze niet, de wegen in
het labyrinth van mijn verlangen,
hoe soms mijn diepste wensen
aan iets kleins gaan hangen
en hoe het diepe leed me
niet meer raakt...
Wie ben ik dan?
Ben ik de zoeker die zichzelf verzaakt?
Ben ik dat kleine kind dat dwalen moet?
Ben ik die jonge vrouw die waakt?
Ben ik verloren in dit koud heelal?
Ik ken ze niet…
Stilte
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 352 Stilte draagt en stilte vraagt,
brengt je bij de ander;
stilte breekt de dadendrang,
weeft een kleed van tederheid,
vult een vreugdebeker;
stilte dekt de dagen toe,
doet de wolken zingen;
stilte wil ook jou
met warmte zacht omringen.…
Een mosterdzaad
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 661 Het kleinste aller zaden,
zo zegt ons toch de Heer
kan groeien tot een grote boom
die schaduw geeft en woonst;
zo is soms ook ons klein geloof,
het is haast niet te zien
maar met geduld en veel heel veel moed
kan ooit het wonder komen:
de zon schijnt door de bomen!
Een kind begrijpt dit alles wel,
maar ik en wij, die zo verstandig
zo heel…
Luchthaven J.F.Kennedy, New York, 14 juni 2006
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 509 Zoals overal in luchthavens:
mensen van allerlei kleuren en geuren
lezend, etend, wachtend.
Gezellig of droevig,
pratend, zwijgend, wachtend...
Big business, maar ook
kleine tederheden,
woorden verloren in de drukte,
herkenning en vreugde,
mededogen, ook hier.
Wachten op de weg naar huis,
opnieuw naar huis,
Upekka (1) betrachtend,
wachtend…
Kapel Mercy-center Madison (U.S.A.)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 422 Zaal vol stilte
maar voelbare aanwezigheid
waar de zee ruist
en de golven breken
en waar het brood
als sprekend teken
de band is die alles vereent.
Vogelenzang en eeuwig water,
altijd weer ebbe en vloed
maar diep besef van de Ene
die allen in allen begroet.
Hartslag die duurt
maar rustig wordt als het water
golvend en kabbelend
slechts…
Kluis Brugge 31/05/2006
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 551 Het komt niet slechts
op de prestatie aan,
maar op de stilte, het luisteren,
het vinden van de weg
die dwars door alles gaat
en die verbindt met allen;
de eenheid diep verborgen
die trilt doorheen het vele,
die hoopvol stemt en leidt
naar nieuw verstaan en morgen.…
Een vrolijke noot...
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.254 Een vrolijke noot na dagenlang wroeten,
na zeuren en zagen, na kommer en moeten,
een glimlach naar sommigen die me wel kennen
en die deksels goed weten hoe me te mennen...
Een vrolijke noot, al is het maar even,
maar die doet me goed en helpt me te leven;
ik geef ze hierbij dan ook maar aan jou:
een klager, een zager, een man of een vrouw..…
Behoedzaam leven
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.233 Ieder heeft zijn zorgen en zijn vreugden,
ieder mens zoekt liefde en houvast,
ieder heeft daarvoor zijn wegen
maar ook ieder draagt zijn last.
Als we heel aandachtig leven
krijgt het beste weer een kans,
kunnen we veel vreugde geven,
nodigen we uit ten dans.
Laat ons als de kinderen kijken
naar wat groeit en adem heeft,
laat ons heel aandachtig…
Voor een Moeder
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 3.211 Een zee van lichtjes, koele ruimte,
bloemen die de tolk zijn van de dank,
weemoed die hier rondhangt in de stilte,
vragen, twijfels, vroomheid ook,
haastig even binnenlopen,
kaarsje aan, een vluchtig kruis,
of wat aarzelende stappen,
weg uit al dat groot gedruis...,
eventjes hier wat verpozen
schuifelend met zware tas...
Kinderogen die zacht…
Wat een drukte in de hoofden...
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 416 Wat een drukte in de hoofden,
bloed en tranen, hoop en vrees,
worstelend om zin en zegen, -
bomen die weer groen geworden zijn,
lindebomen van mijn jeugd.
Heel gauw gaan ze nu weer geuren,
roepen dingen wakker
die al lang vergeten zijn -
kinderverdriet en kinderpijn.
Wat geuren met je doen:
ze brengen terug wie je niet meer bent
ze kussen…
Zoete Moeder van Den Bosch
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 402 Een zee van lichtjes, koele ruimte,
bloemen die de tolk zijn van de dank,
weemoed die hier rondhangt in de stilte,
vragen, twijfels, vroomheid ook,
haastig even binnenlopen,
kaarsje aan, een vluchtig kruis,
of wat aarzelende stappen,
weg uit al dat groot gedruis...,
eventjes hier wat verpozen
schuifelend met zware tas...
Kinderogen die zacht…
Een stille groet
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 3.495 Ik stuur je nu een stille groet,
want niemand mag dit weten;
ik heb vandaag de zon gezien
en kan gelukkig heten...
Ik zag hoe moeders met hun kroost
de straten blij bekeken
en hoe ze met hun pril geluk
haast weer verliefd geleken.
Maar moeders zijn altijd op weg,
vervuld van vrees of zorgen,
van dromen, van een nieuwe dag
van 't licht…
Wat zoeken al die mensen?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 470 Wat zoeken al die mensen
hier in de winkelstraat:
ze hebben massa's kleren,
ze zijn voorzien van veel
maar willen steeds maar beter,
en willen steeds maar meer...
Ik zie niet velen lachen,
ik zie niet veel plezier,
maar drukte en bedruktheid,
en ernst en veel vertier,
maar staks komt weer de avond
en komt de weemoed ook,
dan vallen weer…
Waar staat mijn hoofd?
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.152 Waar staat mijn hoofd,
waar gaan mijn voeten,
hoe druk is 't hier,
altijd maar moeten...
Ik houd het zo niet langer vol
en straks betaal ik vast de tol
als ik niet wijzer wil gaan leven...
Ik wil daarom - al is het even -
heel rustig worden en vertrouwen
dat enkel kalmte op kan bouwen
wat echt de moeite waard zal zijn.
Waar staat mijn…
Zelf hoef ik het niet te doen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 379 Zelf hoef ik het niet te doen,
ik ben gedragen door zovelen,
door warmte en door licht,
mijn ziel wordt weer herboren.
De Geest waait waar ze wil,
en doet de aarde leven,
want alles is gegeven
en alle onrust stil.
Zelf word ik nu gedragen
en dat geeft heel veel kracht;
vertrouwen kan weer groeien
en licht doorstraalt de nacht.…
Mijn honderdste gedicht op deze plaats
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 711 Mijn honderdste gedicht op deze plaats,
temidden van de vele verzen van de dichters
die beter kunnen schilderen met taal,
die sierlijker vertellen,
een beter oordeel vellen
of fantasievol vinden een verhaal.
Het honderste gedicht op deze plaats:
ik werd niet wijzer, milder, bleef een zoeker,
maar nu en dan kwam plots een licht
en wist ik…
Een eeuwigheid van tijd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 483 Een eeuwigheid
van tijd en zoeken,
van vinden en weer loslaten,
van dromen en doen,...
Wat brengt de lente anders dan
opnieuw een groot verlangen,
mijn ziel die ik
in beelden wil vangen
maar die ontglipt aan taal en teken.
Alle stromen spreken
van kalmte en van zaligheid,
alleen mijn ziel
heeft nog steeds niet
haar vleugels uitgespreid…
De zon, de schaduw, heel dit stil aanwezige
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 374 De zon, de schaduw, heel dit stil aanwezige,
het zoeken, de frustraties en de pijn,
de vreugde en de zorgen alle dagen,
hoe kan dit alles heel het leven zijn?
Waarom blijft reiken naar en altijd
wachten op iets beters?
Wanneer is volheid van geluk voor lang?
Ik weet het niet,
wil soms niet
al die vragen...
maar simpelweg er zomaar zijn
en…
Een blank papier, een rode roos...
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 729 Een blank papier, een rode roos
en heel veel niet-gezegde woorden,
de stapels van gedrukte tekst,
de vluchtigheid van de beloften,
wie heeft ze niet gezien, gevoeld,
wie heeft niet al die levenslessen
al moeten leren, graag of niet?
Heel langzaam heelt nu mijn verdriet
en kan ik weer om zoveel zingen.
Wat is ons leven toch een raadsel,
een…
Je mag wel woedend worden...
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.004 Je mag wel woedend worden
maar toch liefst niet teveel.
Er zijn zo van die dagen
dat je iedereen wel kan omhelzen
maar op andere momenten
is iedere vraag je een kruis.
Is zo dit leven opgebouwd
dat je constant moet zoeken?
Je vindt het niet, je kent geen rust
en vrede is er helemaal niet bij,
maar juist dàn moet je blijven,
niet lopen gaan…
Dichten is nieuwe namen geven
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 582 Dichten is nieuwe namen geven,
is roepen, vechten met de taal
en erin zwemmen als in helder water,
is onverwacht een nieuw verhaal.
Dichten is woorden vinden voor
het altijd eendere heimwee,
voor de liefde, het vertrouwen en de haat,
voor geloof, hartstocht en wat zich niet zeggen laat.
Dichten is de lente zien en ruiken,
voelen en horen…
Onvermogen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 451 Rustig willen zijn
als onrust je meeneemt
naar bergen emotie
naar heuvels verlangen.
Rustig willen zijn
onverschillig
voor lof of blaam,
voor succes of mislukking.
Rustig maar niet onbewogen,
geraakt door de ander,
bewoond door liefde,
uitgedaagd tot vertrouwen.…
Hoe wonderlijk je wordt geleid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 391 Toon Hermans hangt hier aan de muur:
natuurlijk niet hijzelf,
maar in papier
en hoe hij lacht: de dagen gaan
nu niet meer echt voor hem voorbij!
Maar wat beklaag ik mij
want ik kijk treurig, ernstig
en ik til heel zwaar aan zoveel dingen.
Hoe leer ik van dit leven toch
een lied te zingen?
Hoe kan ik ooit de zorgen laten wat ze zijn?
Maar…
Wachtend of toch niet (haiku)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 357 Wachtend of toch niet
de lente keert elk jaar weer
heel nieuw en anders.…
Stil staat de magnolia
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 418 Stil staat de magnolia
te wachten
tot er wat zonnestralen
trachten
door de wolken heen te breken
en kleur en licht
doen bloeien.
Stil staat de magnolia
te dromen
tot er wat lieve mensen
komen,
die door hun glimlach lente worden
en vrede en hoop
doen bloeien.…