Netgedichten

netgedicht (nr. 11.609):

Een ongeziene glimlach

Wat loopt er volk in al die straten
op deze mooie zomerdag;
elk heeft zijn wensen en zijn woorden,
ziet hier of daar iets wat hem trekt,
wat hem belooft geluk te brengen,
vervulling van een stille nood...
Maar wie goed rondkijkt ziet ook dingen
die nergens zijn te koop:
een kleine glimlach, blij begroeten,
een kind dat juicht om even niets,
een vrouw die met haar man in rolstoel
er even uit is, zonder moeten,
een duif die klapwiekt, kleine voeten
die vrede brengen en wat hoop.