62 resultaten.
Najaarsvensterke
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.766 Tussen 't naakte, rood geraamte
Van een wilde wijngaardrank,
Hing een scheefgezakte venster
In de gevel, blauwig blank.
Op de grauw arduinen richel
Hier en daar vergroend van mos,
lagen enk'le wingerdblâren,
Dronken van d'oktoberblos.
Onder…
Wintergepeinzen
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.624 Dat ook ons hart rusten kon
lijk 's winters velden doen,
die liggen daar onder Gods hemel wijd
de waarde te vieren
van eenzaamheid.
Ze weten heimelijk meer dan wij
die trappen over hun wijs gezicht;
ze weten: in voren van diep geduld
wordt het mirakel
van 't zaad vervuld.
Wij mensen met ons gulzig hart,
wat is er aan ons te doen?
Wij…
Schemersproke
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.518 Nu weet ik waar de schemering woont...
Ik dacht dat haar huis in de stilte stond
En daar ik heel geren haar huizeken vond
Vertraagde ik bij wijlen m'n stap langs 'n huis
Gebouwd in gebeden van sparrengesuis
Maar achter gordijnekens bloemig en blank
Vernam ik geschater en joelende klank
Zodat ik, dom kind, bij mezelve verzon
Dat schemering…
Mist
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.469 Dees dag is lijk een moede man,
Die langs een strate, grijs en stil,
Zijn droefenis niet kroppen kan
Maar toch niet schreien wil.
Over de mulle wegen zweeft
Een waas van onverschilligheid...
Vrouw, die zich zonder liefde geeft
En heengaat zonder spijt.
Daar zoeft wat zonne-lichternis…
O kinderen van mijn dromen
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.437 O kinderen van mijn dromen,
O bloemkens van mijn tuin,
Wat buigt ge droef en lome
Uw tengere kopkens schuin.
Ge waart zo fris te voren
Als klokskens van de mei,
O lievekes, geboren
Uit droom en mijmerij.
En 'k heb u, stil-bewogen,
Gevoed, bij nacht en dag,
Met regen van mijn ogen,
Met zonne van mijn lach.
Ik wil u niet zien welken;…
't is de ure der getijden
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.437 Daar is, in iedere zuster-cel,
Bij 't ronken van de wekker-bel,
Een vaag gerucht begonnen:
't Is 't mommel- momp'len van gebeden,
De kloosterkerk wacht beneden,
Heur stille, vroege nonnen.
Ze komen van de donkere trap,
In zwart habijt en witte kap,
Een beetje voor de vieren;
Daar hangt in menige vensterspleet
Der gaanderijen, diep en…
Blarenlied
poëzie
4.0 met 17 stemmen 2.437 Wij, dorre en dode blaren,
Wij komen stil gevloon*
En vlechten door uw haren
Een goud- en bronzen kroon.
Daar, waar wij ritselend vielen,
En strooiden herfst-gewaad,
Daar sterft iets in uw zielen...
Gij, die er over gaat.
Wij leggen in uw ogen
Traan van weemoedigheid;
'De zomer was een leugen';
Zo zucht ge, wijl ge schreit.
Neen,…
Armoe
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.404 'k Heb zo'n honger naar een lied
In dit huis van eenzaam wezen,
Waar 'k nog in geen blik mocht lezen,
Dat een mens me geren* ziet.
't Kloksken tikt melankoliek...
't Maakt me monotoon en kranke,*
God! ik smacht naar dieper klanken,
'k Heb zo'n honger naar muziek...
Ach..., en zo'k mezelve sus
Met een bloem of een gebêken*...
Ziet ge niet…
Ons handen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.383 Eenvoudig als ons handen zijn
bij vaal verdriet en gulden feest,
zo zijn wij, lieve, met elkaar
zelden geweest.
Tussen der woorden hovaardig spel,
ons handen, zij alleen,
die wisten van elkander wel
’t geheim van ons getween.
Die hebben ’t schoonste deel gekend
van ’t heimwee waar een mens in mint;
die wisten niet waar waken endt
of…
Het halssnoer
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.348 Ach Here de vrijheid
klatergouden geschenk
dat de liefste mij geeft als hij gaat
Ach Here,
dat droef sieraad.
Hij hangt het mij jubelend
over 't strenge kleed, en - ik lach
met de lach die de mondhoeken slijt
neem gij mij dat strassen*-lawijt*
van de fiere troon van de hals
ach Here de vrijheid
zo vals.
Want hij hield mij zingend omhoog…
Kindje
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.205 Op de peul mijns herten
rust uw hoofdeke van goud...
't Is of ik uw frêle zielke
tussen bei mijn handen houd:
Lijk albasten bloeme
licht uw teer gezichteke
en uit elk' azuren kijker
blikt een blauw gedichteke...
Kon ik vatten, kindje,
van die dichtjes ritme en rijm;
mocht ik, van uw broze wereld,
raden het subtiel geheim.
'k Durf…
M'n poëzie
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.072 O! Snaren van m’n jonge ziel
Ik voelde uw trillen zacht,
Wijl ’t woordje op u nederviel,
Dat door m’n tranen lacht.
O! Zacht en zangerige woord,
Waarin ik peerlen vind,
Hebt gij m’n vreugde niet gehoord
Toen ‘k worden mocht uw kind?
O Gij, die m’n gedachtjes kust
En wiegt m’n droefenis,
’t Is of m’n innerlijke rust
Door u beveiligd is…
Herfst
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.039 Achter de oude kloosterwoning
Hing wat rode zon…
Onder goud-getinte linde
Bad een jonge non
Heur gelaten ogen droomden
Onder blanke doek,
Naar de zwart’ en rode letters
Van ’t getijden boek…
Langs de wegskens was geprevel
Van wat blâren bruin…;
Aan heur voeten bogen schrale
Violieren schuin
Als ’n dode^illusie, die ze
Lang vergeten…
vondelingskens
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.849 'k Vond z'in Vlaanderen, waar geen hand
Zegent d' idealen...;
Waar men, als een vreemde bant
D' eigen zoete tale.
'k Vond ze, waar geen zachte stem
Door m'n zuchten streelde...;
'k Vond ze ver, heel ver van hem,
Ver van alle weelde.
In 't vertellen van wat wind...,
't Rits'len van de hagen...,
In de kijkers van een kind...,…
DE WIEDSTERKENS
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.840 Onz’ kerels hebben ‘t zaad gezaaid
In Vlaamse grond.
Maar voor dat d’oogst zal afgemaaid,
Zo goudig blond,
Behoeft een zorge zacht en sterk
Van vrouwenhand,
Die doet het edele wiedsterswerk
Op ‘t Vlaamse land.
Weet dat uw veld niet bloeiend wordt,
Wanneer ge tegen ‘t werken mort.
Een schone ziel, een grove schort,
Die wiedsters zijn er veel…
DOOI
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.806 Zoals bij 't sneeuwen
die vlokken vervaard
weiger en trage
vallen op aard,
zo moeten alle
gedachten van ons
van uit hun hemel
van dromen en dons
dalen op aarde
waar alles dooit
wat sneeuwwit en droomrig
de dingen vermooit.
Droef is de dooi
maar als uitgeblomd
gesmolten bloeisel
gefilterd komt
na duistere reizen
door wijze grond
kristal…
HET HALSSNOER
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.697 Ach Here de vrijheid
klatergouden geschenk
dat de liefste mij geeft als hij gaat,
ach Here
dat droef sieraad.
Hij hangt het mij juublend
over 't strenge kleed en - ik lach -
met de lach die de mondhoeken slijt -
neemt gij dat strassen-lawijt
van de fiere troon van de hals,
ach Here, de vrijheid
zo vals.
Want hij tilt mij zingend omhoog…
MOLME BOOM
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.662 Wie zal 't u aanzien
die leproos van voet
diep met uw wortels
in verrotting wroet
dat gij nog 's avonds klimt
langs weke bladertrappen
en boven uw mizerie
met de sterren staat te klappen?
Wie zal 't u aanzien,
uitgestoten mens,
die op uw schande wankeldoolt
tot leste grens
terwijl ons onbarmhartigheid
uw zondenmantel zoomt
dat gij…
de kinderen van" de soetewey"
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.600 Ze trekken ter schole ten halleveracht,
- Het dorpje ligt ver van 't gehucht, -
Om 't even, of liefelijk 't zonneke lacht,
Voor wind noch voor regen beducht.
Met blauw-baaien rokskens,
de blinkende blokskens
van 's zaterdags vers gevernist,
zo trekken ze zwijgend
de koppekes nijgend,
door regen, door sneeuw of door mist;
Dan spreken die…
M'N POEZIE
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.593 O! Snaren van m'n jonge ziel
Ik voel uw trillen zacht,...
Wijl 't woordje op u nederviel,
Dat door m'n tranen lacht
O! Zacht en zangerige woord
Waarin ik peerlen vind,
Hebt ge m'n vreugde niet gehoord
Toen 'k worden mocht uw kind ?
O Gij, die m'n gedachtjes kust
En wiegt m'n droefenis
't Is of m'n innerlijke rust
Door u beveiligd is.…
POËZIE
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.569 Poëzie,
tenger en sterk mirakel,
dat zich voltrekt boven een trosselke woorden,
boven een enkele zin,
boven een luttel woord;
ach trosselken,
ach woordenrei,
ach woord weiger van waarde,
wie heeft uw geest gewekt
en over wrokkige aarde
doen heilichten
- Gods blik die gloort -?
Dat is de tere, koninklijke kracht
uit eenzaamheid geboren…
Margrieten
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.543 ’t Is of die bloemen het weten:
Ze buigen beurt om beurt
uit eerbied voor de stilte
die aan mijn hart is gebeurd.
En reder dan aan mensen
doe ik die elfen in ’t gras
het effen verhaal dat hij heenging
om ’t heimwee dat ik was.
Ze neigen bevreemd naar elkander
’t naïeve margrietenhoofd:
dàt hadden ze van de mensen…
ERICA TETRALIX
poëzie
3.0 met 18 stemmen 1.426 Ginds,... in de heide,... langs povere paân
Daar lachen me blozende lievekens aan.
Ik weet er hun naamkens, en 'k noeme ze blij :
'De perelkens van de hei'.
't Zijn pereltrosjes van rozig satijn;
't Zijn Japanse vaasjes van broos porselein;
Licht trillend bij zoentjes van vlinder of bij,
De perelkens van de hei.
Bijwijlen dan knikken…
SCHADUW
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.402 Ik heb de liefde liefgehad;
daarom wellicht heeft zij me niet bemind.
Zo doet de mooie minnaar
met een zeer verliefde kind.
Ik heb de zon te lief gehad
en beu van beedlen
aan de deuren van de dagen
ben ik geworden als een varenblad
dat liever in de lommer leeft
dan zon te dragen.
En daarom bouwt mijn kommer aan een huis
waar lamp- en…
Onze handen
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.180 Eenvoudig als onze handen zijn
bij vaal verdriet en gulden feest
zo zijn wij, lieve, met elkaar
zelden geweest.
Tussen der woorden hovaardig spel,
onze handen, zij alleen,
die wisten van elkander wel
’t geheim van ons getween.
Die hebben ’t schoonste deel gekend
van ’t heimwee waar een mens in mint;
die wisten niet waar waken endt
of…
MOLME BOOM
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.156 Wie zal 't u aanzien
die leproos van voet
diep met uw wortels
in verrotting wroet
dat gij nog 's avonds klimt
langs weke bladertrappen
en boven uw miserie
met de sterren staat te klappen?
Wie zal 't u aanzien,
uitgestoten mens,
die op uw schande wankeldoolt
tot leste grens
terwijl ons onbarmhartigheid
uw zondemantel zoomt
dat gij langs…
Het Dooit.
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.063 Zoals bij 't sneeuwen
die vlokskens, verveerd,
weiflend en trage
vallen op eerd,
zo moeten alle
gedachten van ons,
van uit de hemel
van room en dons,
dalen op aarde
waar alles dooit
wat sneeuwwit en droomrig
de dingen vermooit.
Droef is de dooi
maar als, uitgeblomd,
dat donzen droomsel
gefilterd komt
uit zuivere lagen…
Magnolia
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.047 Dit is de tak met de bloem alleen
de andre bomen gaan al moe
en zwaar van loof naar de aarde toe.
Dit is de tak die ten hemel biedt
In zuivre kelken van albast
de witte wijn uit de donkere bast
zó teerheid die uit droefnis wast.
Hoe zal ik noobler gedenken U
hoog-tere ziel sterk maar sereen
dan bij deze mystieke brank
de tak met de bloem…
Zaadmaand.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.018 Daar stond een late zonnebloem
te sterven in de leste zon,
en niemand in de wereld
die haar nog helpen kon.
Van lijve zo belachelijk
gelijk een leuterwijf,
met vuil versleten kleren
om 't uitgedroogde lijf,
Een mensenhand, gerimpeld,
had die haar troost beloofd?
Die sneed van 't mager halsken
dat diep-gebogen hoofd.
En…
Najaarsvensterke
poëzie
4.0 met 8 stemmen 865 Tussen 't naakte, rood geraamte
Van een wilde wijngaardrank,
Hing 'n scheefgezakte venster
In de gevel, blauwig blank.
Op de grauw-arduinen rijchel,
Hier en daar vergroend van mos,
Lagen enk'le wingerdblâren,
Dronken van d'oktoberblos.
Onder 't venster, waar het muurke
Door de tijd gebersten was,
Stonden triestig te verdrogen…