Alle inzendingen van An Terlouw

Onze Wim zong van Margootje En dierbare Toon zong van Marie Lieve Bennie zong van Mamma Maar deed dat soms ook even niet Mary zong van vergeet me niet Andre van de vlieger die hij opliet Johnny was liever bij moeder thuis gebleven En zo weten we dat groot zangtalent Ons veel, heel veel muziek achterliet Want Toon die zong van rozen En…

Wie bepaalt oh wie bepaalt Dat dingen mogen en of moeten Dat het gras groen is en mensen dom Wie bepaalt Dat er verbod is of geboden Dat groot, groot is en klein, klein Wie bepaalt Wanneer er sprake is van droefheid Wanneer je huilen mag of niet Wie bepaalt De lengte van de dagen De kortheid van de nacht Wie bepaalt Hoe je leeft…

Hij was maar een clown.. Speelt door mijn hoofd als ik te horen krijg dat hij een ongelukje kreeg. Hij is nog steeds clown weliswaar met krukken het wordt hem wat moeilijk nu om bijvoorbeeld te bukken. Hij zit in een spalk van enkel tot lies kan bijna niets zelf. Hij oefende zijn act alvorens hij optrad zijn schoen zat in de weg kwam…

Gevangenissen zijn hier heel riant vergeleken bij die in het buitenland je bent voorzien van alle gemakken, oké je zit opgesloten, maar dat is aan jezelf te wijten... Wanneer men hier een strafbaar feit pleegt, wordt men daarvoor gewoon gestraft, voor onbepaalde tijd verdwijn je dan achter de tralies. Nou is het mooie onderdeel toch wel…

Geen werk, ga stelen, niets te doen, ga uit verveling de boel vernielen. Geen cent te makken, kan jou het schelen, ga de eurootjes van oude dametjes stelen. Wat nou mentaliteit, die heb je nooit gehad, dus ben je die ook niet kwijt. Want om aan jouw behoefte te voldoen, jat je gewoon andermans poen.…

De randdebiel die de vrouw in haar scootmobiel, lafhartig overviel, beroofde, haar hondje molesteerde tot hij eraan bezweek, is het leven als zodanig zelf niet waard!…

Als ik mijn vleugels uit kon slaan zomaar klapwiekend in de lucht zou ik niet lopend hoeven gaan vermoeiend, oei ik zucht. Als ik mijn vleugels uit kon slaan stijgen kon tot ongekende hoogte me laten voeren op de stroom ver voorbij de regenboog. Als ik mijn vleugels uit kon slaan, maar ach wat wens ik nou ik moet lopen telkens weer stap…

Ik wilde dat je praten kon, dan zou ik luisteren Ik wilde dat je horen kon dan zou ik vertellen Ik wilde dat je kijken kon, zodat ik je kon laten zien dat de wereld nog zo naar niet is. Ik wilde dat je voelen kon dan zou ik je aanraken Ik wilde dat je wereld groter werd in plaats van kleiner Maar ik neem je mee zolang niet…

Moeder, de spil van het gezin ’t opperhoofd zonder vorm van gewin Moeder de vraagbaak van iedereen, de tolk, zoals zij is er geen één. Moeder die kinderen baarde moeder van onschatbare waarde Moeder of ze nou één kind heeft of tien, tijd maakt voor allemaal, je kunt ’t zien. Moeder, ze bedient iedereen op zijn wenk, moeder een godgegeven…

Vandaag weet ik wat ik morgen ga doen, want wat ik vandaag niet deed, is iets wat ik nu wel weet, maar naliet. Omdat ik vandaag niet deed wat ik gedaan zou hebben zal ik morgen moeten doen, wat ik vandaag niet deed. Dus weet ik vandaag, wat ik morgen ga doen wie weet, zeg ik morgen, dat ik deed, wat ik geacht werd gisteren…

Het raam stond open, niet gedraald snel een inbraak erin en eruit. De troep moest toch ergens worden gehaald liefst om te vullen toch, die spuit. Naar binnen was toch geen probleem vloog op 't bed af, naar de slapende man. Die werd wakker, schreeuwde 'ga heen' en met een klap, was ie verdwenen! een kort leven voor een…

Een op de vijf vrouwen, is aan de beurt een op de vijf vrouwen, krijgt borstkanker een op de vijf vrouwen, moeten het traject volgen, wat geen mens volgen wil. Een op de vijf vrouwen, is van mijn twee handen al twee vrouwen, maar welke vinger je ook pakt, de grootte van de ziekte is net als zijn verloop, onmetelijk!…

Dochter komt thuis, na één weekje weg, in haar hand een héél klein pakje, ik zeg wa's dát nou? Ik maak 't open, is 't een minimagneetje er staat op geschreven, Als moeders bloemen waren, ben jij 't die ik plukken zou!…

T.V. Tijd... ik weet nog van de beginperiode, een páár uitzendingen per week, bij de buren stond zo'n pratende kast... je snapte er niks van, als je er naar kéék! Wist ik veel... Als het programma afgelopen was, kwam er een "omroepster" in beeld, ze zwaaide naar de kijkers, die enthousiast terugzwaaiden... Wisten wij veel... 't…

Jawel, ik ben een streepjescode, de vernieuwing neemt verder toe, in de ziekenhuizen weten ze de patienten in te delen en hoé! Voortaan gaan bij onderzoeken, speciale lasers over je naam, net als in de supermarkt, je boodschappen de lopende band over gaan... Als patient ben ik nu een streepjescode, 't enige waar ik nu op wacht is,…

Ze heeft zo’n moeite met de dood, daarom wil ze niet dat je gaat ziet je bent in ademnood en nog wil ze niet dat je haar verlaat. Ze wil niet dat je die grens overgaat, de grens naar dat soort niemandsland en haar zo heel alleen hier achterlaat. Maar ze weet er is niets in te brengen tegen ’t onherroepelijke alsook ze weet je te moeten…

Als aankomen aan komt betekent dan komt er iemand aan, maar als zij aankomt, te zwaar bevonden wordt, komt ze liever aan, zodat ze afgehaald kan worden, toch?…

Het kost me moeite om het iedereen naar de zin te maken, maar Wil ik dat wel? Jaren gedaan alsof iedereen ertoe deed, jaren gedacht, voorkom dat leed Wil ik dat wel? Kan ik de wereld beteren, kan ik de mensen laten begrijpen dat dingen niet goed zijn Wil ik dat wel? Kan ik de mensen laten weten, dat dingen slecht zijn? Wie ben…

Zie je wel! Het glas is altijd halfvol, net als mijn beker koffie, mijn geld is nooit écht helemaal op, de dag duurt nooit echt, net iets te lang, enne: hij duurt ook nooit echt iets te kort. Ik ben best tevreden. De kleintjes zijn nooit echt oervervelend, de regen striemt nooit echt, net iets te hard, het pak sneeuw…

Het regent vaker, het regent meer verzucht een ieder, telkens weer. De vorst blijft weg, 't vriest niet meer verzucht de schaatser elk jaar weer. Komt door ozonlaag weten geleerden die zullen 't weten, hebben er voor geleerd. Toch twijfel ik aan die geleerdheid en wil er 't mijne even over kwijt. Elke reclame op straat en t.v. gaat over…

De kreet om hulp, die je soms slaakt, wordt niet door iedereen gehoord of begrepen. 't Lijkt of je allèèn in je leven staat, maar dat is niet zo, zorg dat je maakt, dat een ànder begrijpt, wat je bedoelt, schrèèuw het uit, lucht zò op die manier je gemoed. En prààt erover, schrijf het van je af, maar ga in geen geval in een hoekje zitten…

Als men mij waardeert om wat ik ben, geniet ik met volle teugen Als men mijn onderwaardeert om wie ik ben, met mijn soms achterblijvende geheugen kan ik zeggen, klip en klaar dat mijn geheugen niet kan worden opgewaardeerd. Omdat mijn hoofd zegt, je bent nu wel uitgeleerd er kan in dat hoofd niks bij Moet ik accepteren net…

Pesten is uitgegroeid tot een WERKWOORD, voltooid HEDEN Wanneer het erin sloop, geen mens met normaal VERLEDEN kan hierop antwoorden. Jammer toch, dat blijkbaar het werkwoord PESTEN niet tot ONVOLTOOID VERLEDEN, kan worden berekend, EXCLUSIEF BTW. Want de prijs, is altijd te hoog!…

Altijd komt hij, totaal onverwachts nooit ben je voorbereid op hem, ‘k wou dat het anders was, altijd komt ie ongelegen, wil je zeggen wat altijd werd verzwegen, nooit meer zeggen, ik hou van jou, nooit meer mopperen, op van die kleine dingen. Altijd komt ie onverwacht, behalve op afspraak, omdat je verwacht, teveel pijn te lijden…

Mijn Maatje, betrouwbaar, als een rots in de branding. Niet altijd denk ik zo, schieten we beiden in de brand. Klaart de lucht weer lekker op, is er niks meer aan de hand. Daarom blijft ons schip zeewaardig, kan het menige storm trotseren. En wat een ánder daar van vindt, ach, wat kan het ons ook déren. We weten wat we aan elkaar…

Breiwerk Het leven is als een breiwerkje op pennen, laat één steekje vallen en leer leven met het gat, 't kwam er niet voor niets, maar is wel even wennen!…

Moeder sprak de wijze woorden als je niets te wensen hebt is je leven toch zo leeg. Moeder sprak de wijze woorden in de wetenschap dat men met weinig dingen al tevreden zijn kan. Moeder was een wijze vrouw die er al lang niet meer is, maar ze sprak toen wijze woorden: Als je niets meer te wensen hebt, is je leven toch zo leeg…

Woordenwisselingen, misverstanden, momenten om op het puntje van je tong te bijten, terwijl je 't liefste met van alles en nog wat in de rondte zou willen smijten. Boze gezichten, tranen, omdat je je zin niet krijgt. je zegt dat je volwassen bent, feit is dat je kind blijft. Bokken is je allersterkste kant en als je je zin niet krijgt is…

Van het concert des levens, krijgt niemand een program, een al te waar spreekwoord, waar niemand omheen kan. Zelfs trachten erachter te komen wat je weg is, heeft geen zin, wat er voor je weggelegd is, komt toch wel, dus ga er maar niet tegenin. Want van het concert des levens krijgt niemand het program. Maar kunnen ze op z'n minst…

Ze was 14 jaar en zó verliefd op een jongen uit de straat! Nog maar 14, niet eens voorgelicht, dat gebeurde nog in die tijd! 't Menselijk lichaam werd doodgezwegen,als was het iets in bovennatuurlijke staat! Alles wat met bloot te maken had, was een enorm taboe! Vrágen eromheen werden afgedaan, als, doe niet zo ráár, de ooievaar en ik…