Alle inzendingen van An Terlouw

HALLO DAAR, Éven wilde ik wat kwijt, zonder iemand te kwetsen, ligt niet in m'n aard. Kijk, ik ben bést een grote meid, hou van een geintje en wat kletsen, maar zónder iemand op z'n ziel te trappen. De wereld is al moeilijk zát, zonder op elkaar te vitten. Mocht je toch niet genoeg hebben aan alleen jezelf en je eigen zorgen,…

Dag lieverd, zeg ik als je binnenkomt. Dág kind, als je weer gaat. Pas je een beetje op jezelf, maak je het niet te láát? Maar eigenlijk slaat het nérgens op, je bent geen tién maar ruim volwassen. Ach, ik ben alleen je moeder maar, 'k wil op afstand op je passen. 't Zit erin gebákken denk ik, ach, misschien is 't overdreven…

Als normen en waarden, bij de geboorte, al worden meegegeven, valt er misschien met de fámilieband ook ooit nog wel te leven. Want hoeveel familie's zijn er nú voorhanden, die alléén maar praten over dóórgesneden banden?!…

Ach weet je, ze blijven haar maar vragen, of ze éven luisteren wil... of ze één minuutje heeft... of de koffie bruin staat... of ze thuis is, éven tijd heeft? En weet je... ze lúistert, hééft een minuutje, zet koffie, is thuis én heeft TIJD. Heeft ze dat niet, dan maakt ze het en weet je, dát zouden meer mensen moeten doen. Te makkelijk…

Het lichtje dat ik in je ogen zie, weerkaatst zich bijna tot in m'n ziel, één blik is genoeg. We begrijpen elkaar zonder woorden. Hoe komt het toch, zouden we bij elkaar horen?…

Geen ruggengraat, als je niet op je punten staat.... Geen dóórzettingsvermogen, als je iets niet áfmaakt... Geen invoeling, als je de plank weer eens mísslaat.... geen geheugen, als iets weer eens langs je heen gaat. Maar dat je er bént, als men je nodig heeft, je de narigheid van anderen bijna meebeleeft, dat je lúistert, met…

Over álles is wel wat geschreven, 't is te lezen, of 't is verteld, over oorlog, vechten, vrede, of over dom en zinloos geweld, over liefde, haat, kortom 't leven, over personen die bestaan, over landen, steden, mensen, over water, de zeeén, de oceaan, over schipbreuk, terrorisme, over geboorte en verdriet, over lieve leuke dingen,…

Kerstmis tijd van vrede... kijk t.v. Tijd van éten... kijk naar het nieuws. Tijd van cadeaus... kijk om je heen. Nóg steeds wordt er gevochten, nóg lijden mensen honger, ik weet het, veranderen doe je niks. Mensen zitten met de kerst alleen, maar het hoeft geen Kerst te zijn, om wat óver te hebben voor elkaar? Dat kan warempel toch…

De tien geboden, in 't algemeen, zijn niet meer, die van weleer. Want álle geboden, ééns opgesteld, worden met voeten getreden en platgetrapt, dus tellen niet meer? Het is maar goed dat híj die ze ééns heeft opgesteld, niet meemaakt, dat alles bij elkaar opgeteld, De tien geboden verboden zijn geworden!…

Teveel liefde, tevéél geluk, teveel houden van, kan dat eigenlijk stuk? Trap met voeten en met woorden op elkaars ziel, vertrap de gevoelens, vermóórd ze! Dát gebeurt vanzelf, als praten niet meer gaat, geen moeite ervoor doen, nee, ben je mál? Trappen, schoppen maar, scheld elkaar verrot, maak elkaar het leven zuur, maak elkaar kapót…

Samen verliefd... Samen zwanger... Samen getrouwd... Samen bevallen... Drié keer... Samen opvoeden... Samen oud geworden... Samen vergeetachtig... Samen...…

Zuinigheid met vlijt, bouwt huizen als kástelen, wie kent het spreekwoord niet en met mij, denk ik vélen. Té zuinig wordt men nu, gepákt worden de 'minder' bedeelden, afspraken worden gemaakt, om niét te hoeven nagevolgd? Hoe kunnen wij nu nog vertrouwen hebben, als 'gemaakte' afspraken ónder de táfel worden geveegd? Kastélen bouwen…

Sinterklaastijd, schoénen zetten, túúrlijk... maar je moet wél in de man gelóven. Dóe ik toch? Zet élke dag m'n schoen, maatje 39... hoop tegen beter weten in dattie langskomt, er wat in zal doen... Blijven dromen... Parkeer m'n láárs, in de looproute, denk, dát helpt. Vólgende ochtend, nog steeds léég! Had je wat ánders verwacht dan…

We zeggen zó snel, "je doet het fout", we doen dat ook bij onszelf, maar in feite máken we geen fouten, we doen 't soms verkeerd en dat mag, want als je álles goed zou doen, waarom zou je dan iets óver willen doen?…

Het orkest dat de harmonie van 't leven speelt, mist geen noten. De Harmonie, door 't orkest gespeeld, wordt eerst dán teruggefloten, als er een verkeerde noot geslagen wordt.…

Hij kan zich slecht settelen, lijkt het wel, heeft van verhuizen zijn hobby gemaakt, heeft ie niet van mij.... Is voor de zóveelste keer de trotse eigenaar, van wéér een nieuwe woning, die natuurlijk moet worden opgeknapt, heeft ie niet van mij... Behángen, schilderen, witten, met álles wordt ie geholpen, z'n pa is er elke dag, tot 't huis…

Elke week gaan we een avond langs, voor wiens gemoedsrust, blijft in het midden. Niet altijd hebben we zin...maar als ik ná op de deur geklopt te hebben, m'n hoofd om de deur steek, je héle lijf zie lachen... weet ik weer, waarom we het doen... Je zegt, wat is 't lang geleden, en ik zeg ja hé? Waarop je me vraagt...is 't lang geleden? En…

In het gebouw, van de Kamer in Den Haag, heerst een échte muizenplaag. Een kát wil men niet, want dát geeft weer vlóóien, en zó blijft men maar aanklooien. Rest mij nog maar ene vraag, wáárover debatteren zíj, vandaag?!…

Als er opnieuw zo'n wondertje gebeurd, dat er een klein mensenkind wordt geboren, wil je van de dáken schreeuwen en stil genieten van dat kleine mensje, wat op de grote mensenwereld terecht is gekomen. 't Heeft álles, tien vingertjes, tien teentjes, handjes, voetjes, zó miniem, dat het gróót worden zal, tja, dat kun je nu nog niet overzien…

Als je voorgoed naar een ánder land vertrekt, heet dat immigratie, wanneer je belt of schrijft met iemand, noem je dat communicatie. Als je het niet meer ziet zitten, noem je het een depressie, wanneer je 'gezichten' kunt trekken, heet het expressie. Als men belust is op ándermans ellende, heet dat gewoon sensatie, wanneer je een hekel…

Op een rustige zaterdag, helemaal alleen, rinkelt de telefoon, of je me stóren mag... hebt last van het fenomeen, de overgang, heel gewoon. We kletsen, zéker ánderhalf uur, lachen en huilen en ik zeg je opeens, wél bekend he, dit hele gebeuren... tijdens zwangerschappen zaten we ook zo te zeuren, een pijntje hier, een probleempje…

Bedekken met de mantel der liefde... Waar heb ik die jás geláten.... Foutjes door de vingers zien... m'n hand ligt er haast áf... Van verwaandheid náást je schoenen lopen... Ik ga voortaan blootsvoets.... Spreken is zilver, zwijgen goud... Ja, maar ik ben al zólang stil.... Stóppen wil ik nu, met van m'n hart een moordkuil maken..…

Alles moet maar gróter, móóier, méér. Wanneer stopt dat nou een keer? Wanneer is een mens eens echt tevreden, wanneer is ie dan écht voldaan? Desnoods door stélen dan verkregen of door iemands hersens in te slaan, ach, wat maakt het allemaal nog uit, als jij het maar in je bezit hebt, dan interesseert de rest je toch geen fluit?…

De vooruitgang, nee, die hou je niet tegen, maar toch zou je wensen, dat al die mensen, die vroeger zouden hebben gezwégen, ook nu nog terug zouden denken aan de tijd van toén. Overdoen nee, geen optie, maar denken aan wat je ooit niet had en nú in overvloed, moet je toch aan 't denken zetten. Alles moet maar gróter, móóier, méér... wanneer…

Sinds twee dagen ben je dat..., je KLEINKIND is geboren, een méisje nog wel.... is dat even wat, een kind wat er al helemaal bij is gaan horen! Je bent van pure blijdschap de weg een beetje kwijt, da's helemaal niet vreemd hoor, dat een mens zó gelukkig wezen mag, is gewéldig. Je toont het door te huilen en ook dat is normaal, het zijn…

Jaloezie, 't meest lastige woord in deze tegenwoordige tijd. Want waar men vroéger met áfgunst naar keek, píkt men het nu, uit pure nijd?…

Mijn Maatje, betrouwbaar, als een rots in de branding. Niet altijd denk ik zo, schieten we beiden in de brand. Klaart de lucht weer lekker op, is er niks meer aan de hand. Daarom blijft ons schip zeewaardig, kan het menige storm trotseren. En wat een ánder daar van vindt, ach, wat kan het ons ook déren. We weten wat we aan elkaar…

En alweer gaat de tórenhoge prijs van de loterij, mijn neus én de rest van mijn lijf voorbij! Een ánder is de gelukkige, bij deze wel gefeliciteerd. Ik blijf wel goochelen met mijn geld, want wat moet je met miljóenen doen? Ik zou 't bij God, niet weten, maar ietsie meer dan ik nu heb, zou bést welkom zijn! Geen miljoenen, ben je mál…

Geen mán weet, hoe of het voelt, om ongestéld te zijn... Ze hebben wérkelijk geen idee, hoe 't is om zwánger te zijn... Totáál geen vermoeden van, bevállingspijn... Zij blijven verschoond van dit soort pijnen en ongemakken, hoeven bij 't toiletteren niet door hun bénen te zakken. Blijft de vraag, zou ik 't willen zijn ... een mán?…

Vrouwen, bóven een bepaalde leeftijd,krijgen eens per vijf jaar een oproep,er wordt ze dan gevraagd of ze mee willen doen aan het borstkankeronderzoek. Nou is het best wel nuttig, om te weten, van tevoren, of je wat mankeert, maar ik heb me lopen zwéten, omdat je weet dat 't píjn doet maar moet je hóren. Na een paar minuten, is 't achter…