Alle inzendingen van Bert Weggemans

Je mag er zijn, Zei ze Net als ieder Ander mag je er zijn En, Toen ik Er eindelijk Durfde te zijn En voor het eerst zei Wat ik vond En wat ik dacht En ik voor mijn mening uitkwam Zei ze in Een fractie Van een seconde Dat ze het niet Met me eens was En toen was ik Al meteen klaar Met het er Durven zijn…

Huilen wil ik Toch komen de Tranen niet M'n bovenkamer Overlopend van Gestold verdriet Zie je nu Mijn tranen niet Wie weet blijven Ze naamloos liggen In 't verschiet…

In deze tijd Van Nul en Generlei Zitten zij Op een bankje Bij elkaar en hebben Elkaar nog te vertellen Wat beslist ongewoon is In deze tijd Tolbertervaart, 17-07-2012…

Mijn wil heeft het begeven Waarmee ik levenslang Naar mijn van te voren Reeds geijkte mijlpaal Standvastig door het leven ging Te veel, te lang, te zwaar, Uiteind'lijk losgeraakt van mijn horizon Ging ik net zo lang door tot ik niet meer kon…

De mens, De toerist Van nu, Verlangt Ernaar om Te verdwalen In deze Tijd van GPS en TomTom Lees ik In de Krant van Vandaag Hoeveel Mensen er Vandaag de dag In zichzelf Verdwaald zijn En letterlijk uitgeteld Wordt vreemd genoeg Niet vermeld Inspiratie: Weekendbijlage TROUW, zaterdag 14 juli 2012…

Leeg was ik Inwendig - Mijn toekomst Voorgoed gesloten Vastgeketend aan Mijn verleden Met een fataal Gebrek aan weemoed En de moed der wanhoop Streed ik zo hard ik kon Voor het laatste Restje leven Voor die nieuwe horizon Die 'k in me had En Goddank bereiken kon Met oprechte dank aan: alle behandelaars Universitair…

Wat is een Mens nu nog - Anders dan de Optelsom van een Stapel pasjes Die hij bij Zich draagt Dag aan dag En zonder welk Hij tegenwoordig Niets vermag UMCG/Niebert 20 juli '12…

Bezield was ik Mijn leven lang Bezielend Naar mensen - Twee zielen Een gedachte Ook naar mijn Koningskind met Wie al zoveel Jaren het leven Deel Door het lange Diepe duister Bijna ontzield geraakt, Maar gelukkig haar En de weg niet kwijt geraakt In liefde en respect opgedragen aan Jeannet…

De uil die Minzaam naar Beneden kijkt Naar mij Op 't plein In m'n tuin Weerstaat 't Gescheld en geschetter Van anderen - En trotseert Andermans hoon en chagrijn - Net als ik mag Hij er van zichzelf Uiteindelijk wel zijn Opgedragen aan de ransuil die afgelopen maandag zijn domicilie had gekozen in onze tuin Niebert…

Hoe is het Mogelijk, toch Plaveisel Gereinigd Met giftige arm - Voegen gevuld Met zand dat Scherp is - En dan toch Dat ene plantje Dat overleeft En tussen de steen Zijn hoofd omhoog gestoken heeft…

In de binnenkamer Van mijn eigen Ik Wil ik zijn - Daar waar mijn Geweten huist Heerst rust en Is geen plek Meer voor de pijn…

Zo gauw Ik mezelf Loslaat Zak ik weg In eindeloos Verlangen naar Een tijd die Zonder twijfel Is Geschreven naar aanleiding van het driedaagse poeziefestival Dichters in de Prinsentuin, 25 t/m 27 juli 2012, Groningen.…

Een waan is een Onjuiste gedachte Volgens deskundigen Soms waan ik mij gelukkig En da's helemaal zo gek nog niet…

Laat mij maar los, Zei ik, Want jou heb Ik al losgelaten En zie: 't is goed…

Een hemels instrument Vorm jij met mij Besnaard met toondraden Van eenzelfde liefde Brengt het klanken voort Voor de eeuwigheid - Onze liefde als tegenwaarde Van zorg en spijt Die alle wonden heelt In de tijd In liefde en respect opgedragen aan Jeannet, 1980-nu…

In het laatste licht Van de late avondzon Geest vermoeid Door levenspijn Ziel doorgloeid Van mild verlangen Naar een nieuwe Horizon…

Voor mijn vader Na een leven Waarin ik Mijzelf ontkend Heb kom ik Mijn vader Onder ogen - En fluistert zacht 'k Was zo trots op jou Wat zonde m'n jong Dat jij je eigen Ik ontkennen zou En niet op Jezelf kon bogen In liefde geschreven op de geboortedag van Jan Weggemans geboren 10 augustus 1897 - overleden…

De deur trek Ik achter me Open Wat nieuwe Kansen op Leven biedt Leven dat ik Zo lang geleden Al achter me liet…

Hoofd van het Leven afgewend Dode ogen zoeken Droef de dood Ver weg van Het leven waarin Ik zinloos Mijn tranen vergoot…

Grootmeester Van de Weemoed Of toch fenomeen Van de lichte Ironie Zo vaak heb Ik je al gelezen En nog steeds weet ik 't nie Opgedragen aan schrijver en dichter Willem Elsschot (pseudoniem van Alfons de Ridder).…

Wars ben ik Van mooipraterij, Zei de stoere Vent die overal Wars van was Tegen zijn chef En kwam zo bij Hem in 't gevlei…

Geroepen Voel ik Me om Te helpen Mijn evenmens Hij die zonder Dak is of Zonder thuis Opgedragen aan de mensen van Open Hof, Stad Groningen…

Bedekt zijn woorden Gedekt de kleuren Die hij koos Hij moest wel, Anders werd zíj boos Ledro, (It.) augustus 2012…

Verveeld je Blik verdord Als vlas Je haar Vergeten die Mens die ooit Begeerte was…

Buigend Het stug meegaand Pitriet Vergramd zijn geest Over alles wat was geweest Mooi gemuild de korf Die zonder die ellende Nooit was geweest In zielsverwantschap opgedragen aan Bob, Arbeidstherapie jaargang 2011, Academisch Ziekenhuis Groningen…

Voor Jeannet Koninklijk opent Zij de luiken Voor het nieuwe Licht dat vol Levenslust binnenstroomt Cipres en salamander Om voorrang strijdend In dit nieuwe licht Dat naar 't lijkt Altijd duren zal Geschreven voor je 54e verjaardag, 1 september, Dolomieten, vakantie 2012…

Onaangedaan Reageer ik als Het erge nieuws Tot mij komt - Onaangedaan - Want er was Al zoveel pijn Aan vooraf gegaan…

Elk wissewasje Vergleden in De maalstroom Van de tijd Tot orkaankracht Uitgegroeid het verwijt Die ooit bruigom heette Gekrenkt tot op het bot Gooide willens en wetens De deur van zijn huw'lijk In het slot Alto Adige, Dolomieten, augustus 2012…

De tafel niet gedekt Het onbeslapen bed Alleen de leegte Die aanwezig was Nadat onmin hoogtij Vierde en de verdraagzaamheid Verdwenen was Alto Adige, augustus 2012…

Waar mag ik Schuldloos rapen Vroeg ik de agent Die mij wilde bekeuren Omdat ik afval had Geraapt waar dat Niet was toegestaan Dat doet Waterstaat Zei hij, die is Daar mee begaan, Ook toen ik zei Dat die het al twee Jaar niet meer had gedaan Thema: zwerfafval afrit A7 Niebert/Boerakker…