585 resultaten.
Waterkrachten
netgedicht
4.0 met 39 stemmen 994 Bezweken aan omfloerste stemmen
graven wij sloten in gedachten
bevreesd voor voetangels en klemmen
op wallenkant van waterkrachten
verleid door half geloken ogen
in visioen van ijzervlechters
verglijden wij langs erebogen
in maalstromen van trage trechters
bevrijd van valse spiegelbeelden
aan hete hangmatten verklonken
zijn wij, armlastige…
Klonen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 454 Niet de dagen dat wij stralen
steken riemen onder harten
zielen zonder kathedralen
putten kracht uit eigen smarten
niet de uren dat wij vrijen
leggen een bodem in bestaan
zielen zonder monnikspijen
versmelten buiten elke waan
in mijn ogen zal je wonen
als het licht lijkt te verdwijnen
wij zijn identieke klonen
in beheer van zielenpijnen…
Kamer 17
netgedicht
4.0 met 40 stemmen 537 Ze willen niet meer bij je horen
en zijn chirurgisch gecoupeerd
je oude hart spreekt als herboren
dat alles is geaccepteerd
blijmoedig zitten met de stompjes
die met ons uit wandelen gaan
wij zijn de hulpeloze hompjes
in jouw bedlegerig bestaan
je bent verlicht in alle dagen
dat het zo donker is geweest
sterker dan benen kunnen dragen…
Mee!
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 618 En altijd weer verhuizen
met pappa en mamma mee
wat moet ik met plavuizen
op een onbekende stee
mijn vriendjes en vriendinnen
denken dat ik hier leuk speel
ik lees hun korte zinnen
in de chatbox en mijn mail
op school ben ik een vreemde
voor de hele klas en mij
ik voel mij een ontheemde
ouders maken mij onvrij.…
Vers hooi
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 357 Meer dan ons leven geven kon
heb ik je lief gehad
wij putten uit dezelfde bron
buiten de binnenstad
ons hoge gras geurt ademloos
naar vervlogen tijden
de zeis flirt driftig met vers hooi
dat moet leren lijden
je bent te jong nog voor verlies
van een vertrouwd gezicht
ik kies jouw grote teddybeer
tot troost in dit gedicht
uit je dal…
Erfenis
netgedicht
4.0 met 37 stemmen 898 Gij langstlevende, ga nog niet
draag mijn kindsdeel in uw hart
het mooiste ligt in het verschiet
voor wie gewisse doden tart
mijn erfenis behoort u toe
tot in de diepste genen
gezaam zijn wij nooit levensmoe
zo God ons tijd wil lenen
zijt elkanders toebehoren
boven doffe droefenis
wie uit doden wordt herboren
verschoont zich van verdoemenis…
Ruimtijd
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 834 Leven buiten alle vakken
van de hulpeloze horde
wachten tot de mokers hakken,
wet van deze wereldorde
ingedeeld in centimeters
van spijkerharde hokjesgeest
strikken wij de laatste veters
nog voordat we er zijn geweest
liggen in een houten jasje
krap gestapeld voor de ruimtijd
botten met een uitrijpasje
grondgedachte zonder afscheid.…
Bangerik
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 683 Dit gevecht is niet te winnen
vanuit een strak verstarde blik
in zichzelf gekeerd naar binnen
gevangen door een bangerik
soms moeten wij buiten spelen
om alle angsten te verslaan
en de wonden laten helen
voor kansen op een nieuw bestaan
door het kijken over bergen
vallen schellen van de ogen
wie ontsnapt aan eigen tergen
hoeft zijn tranen…
Hunkering
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 701 Marktkoopman in wijze woorden
de spullen zijn je toch de baas
het gebed dat wij verhoorden
zet weinig bloemen in de vaas
verscholen in een regenjas
hou je de hunkering tegen
al jouw gedichten die ik las
zijn aan ons niveau ontstegen
wie het pensioen nakend ziet
verkoopt alle volle kramen
tegen het geestelijk failliet
van de meesters zonder…
Feestfles
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 351 Uit prachtig batik knipt je moeder
een sierlijk rank patroon
een strikje en een beetje poeder
maken jou mooi tot haar icoon
uit een feestfles schiet een kurk
tot ver over het water
je draagt de kleuren van haar jurk
als levensles voor later
je drinkt tot in de kleine uren
en verliest stilaan de greep
dat je dit eens moest bezuren
lezen…
Liefdesdromen
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 546 Nu de wind ons heeft verstoven
over de eindeloze zee
overbruggen wij de kloven
tussen het beest en toverfee
boven sneeuwgrenzen bevroren
tot eeuwig innerlijke pracht
kunnen wij de tonen horen
uit zielsverwantschap voortgebracht
bliksem zal ons hier ontdooien
tot de allerwildste stromen
ik zal zoete zaaiers strooien
voor jouw oogst van…
Pijngrens
hartenkreet
4.0 met 58 stemmen 1.324 Hoeveel kan een mens verdragen
over grenzen van de pijn
zonder antwoord op de vragen
van het onbewuste zijn
Sterker worden, alsmaar sterker
tegen beter weten in
diep gevangen in de kerker
van een leven zonder zin
Lucht mijn ziel op binnenplaatsen
van ravijnen in je hart
weet mijn zwakte te weerkaatsen
op de bodem van je smart…
Jungle-joy
hartenkreet
4.0 met 23 stemmen 3.144 Geen mens stemt mij zo welgemoed
als een vrouw met naveldons
jungle-joy zit in mijn bloed
als water in een natte spons.…
Verdieping
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen 1.339 Waarom wachten met geprevel
tot het sloffe sterfbed naakt
wij zijn priesters in de nevel
die betekenis bewaakt
klanken aan de oppervlakte
van ons tijdelijk bestaan
zeggen wie zichzelf verlakte
eer hij murmelend moest gaan
geef mij reden voor verdieping
van de woorden uit mijn mond
ik wil varen als een Viking
door de groeve in mijn grond…
Nomade
netgedicht
4.0 met 36 stemmen 801 Voor mijn reis naar verre oorden
heb ik elk huis verlaten
dingen die mij toebehoorden
staan scharrig langs de straten
weg van de gesteven boorden
heb ik alles afgedankt
uit verstorven slotakkoorden
is mijn stem opnieuw verklankt
dansend in een jas van jade
span ik mijn strakke koorden
vrijuit zwervend als nomade
woon ik in eigen woorden…
Oase
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 167 Deze voorbije levensfase
sluit onze liefde achter deuren
van een oogverblindende oase
liggend in levensechte kleuren
dat jij mijn diepste wond zacht streelde
maakt mijn gestolen hart verlegen
dank zij jouw innerlijke weelde
zijn wij voorgoed aan tijd ontstegen.…
Hoge toon
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 674 Lopend in uitgewiste sporen
neemt de natuur mij in zich op
ik ben waar niemand mij kan horen
een krijsende papieren prop
rollend langs rulle waterkanten
laat ik alle woorden drijven
van de gestorven bloedverwanten
die mij hartenkreten schrijven
op hoge toon snijd ik hun fluitjes
uit dode stengels van het riet
door deze zingende geluidjes…
Oversteek
hartenkreet
4.0 met 34 stemmen 1.385 Vader, ruik je de kaneel
en proef je de papaver?
is een lepel je teveel
van mijn studentenhaver?
brul vanuit je slappe vel
nog één keer over tafel
maak een eind aan deze hel
en eet je laatste wafel
geef mij het geheime teken
voor het strijken van de mast
laat ons samen oversteken
onder lakens van damast.…
Meermin
netgedicht
4.0 met 53 stemmen 1.428 In de schelpen van haar oren
ruist ruwe zee een levenslied
waterorgels van tenoren
waarin een zoute traan vervliedt
dagen tellend als een meermin
die van zichzelf niets meer verwacht
bezingt ze onze levenszin
vanuit oeroude zielenpracht
ze verkleint het allerliefste
de branding van het bang geluk
onder het zaagsel van de piste
waar ik…
Zwanenzang
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 427 Ik leg jou te vondeling
in mijn laatste woorden
jong gestorven zonderling
geroosterd door gestoorden
breng alsnog de zwanenzang
die geen mens mocht horen
lach een kuiltje in je wang
en word opnieuw geboren.…
Mensenzee
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 497 Het jonge ja-woord van weleer
dringt nog nauwelijks tot ons door
de vroege onbevangen sfeer
gaat tergend snel in ons teloor
zie hoe wij vertakt verzanden:
de gezellen in ons leven
dingen naar dezelfde handen
die ons ooit waren gegeven
wij drijven in een mensenzee
afgestoten en verloren
de mond gesnoerd door nuffig 'nee'
waar we onze namen…
Draadjesvlees
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 773 Buiten groeien hyacinthen
in een kleur die ik niet ken
er hangt schimmel op de plinten
van mijn kamerbrede pen
alle woorden zijn gewassen
in de post die ik niet lees
droge jus in holle kassen
van ontbonden draadjesvlees
zijn de bloemen zwarte linten
om de armen van een wees
wijs mij alle hyacinthen
in de tuin die ik niet vrees.…
Onderstroom
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 1.197 Zoek me in de uiterwaarden
achter het riet van de rivier
volg het karrenspoor der paarden
en breng je diep verlangen hier
wil mijzelf met jou vermannen
tot natuurlijk vrouwelijk schoon
vul de kruiken en de kannen
met passie uit de onderstroom
tussen lelies wil ik dansen
tot we samen overvloeien
op het veld waar levenskansen
met de laatste…
Dans
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 302 De geur is met muziek vermengd
en tilt mij boven wolken
waaruit ik tranen heb geplengd
om vreugde te vertolken
waar ik nog steeds een lans voor breek
in peilloos trieste tijden
is de hippie-hippie-shake
als dans om te verblijden
en ruik ik ooit het klamme zweet
gutsend in love-potion
in euforie voor je het weet
doen wij de locomotion.…
Splijtzwam
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 267 Nu ben ik volstrekt ondeelbaar
verloren in de karrenvracht
mijn liefdesleven sleept zich zwaar
op onze splijtzwam door de nacht
verval van jouw verlichte geest
hult mij in een eeuwig duister
hoor weerloos huilen van een beest
als ik onze namen fluister
leven aan de oppervlakte
van muien in geklonken zand
drijven waar ik spaanders hakte…
De zonsondergang
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 105 De zon ging prachtig onder,
schepen voeren bijna
geruisloos voorbij.
Als je dat ziet denk je "er
is niets aan de hand".
De zon scheen onverminderd
fraai over de zee.
Meeuwen vlogen over en weer.
Het was koud, zeer koud,
maar ik wilde een glimp
opvangen van de zon,
want ik had het nodig.
Hoewel ik met mijn gedachten
bij het coronavirus…
Samen op weg
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 162 Welke weg gaan wij samen
tegemoet, wordt de wereld
een chaos door zinloos
geweld?
Respect, waarden
verdwijnen zomaar in het
niets.
We worden bang van elkaar,
dit kan en mag toch niet
gebeuren.
Het is toch niet zo dat de
zon en het licht zomaar
verdwijnen.
In deze moeilijke, onzekere
tijden, dat kan toch niet.
Alles…
Heimwee
hartenkreet
4.0 met 29 stemmen 986 Niet hier bij oom en tante
wil ik vakantie vieren
ik ben de bloedverwante
van alle lieve dieren
de konijnen van mijn neef
ruiken naar huzarensla
als ik ze een wortel geef
doen ze schele hamsters na
de forellen van mijn nicht
smaken naar bunzingmagen
de vislucht rond haar gezicht
doet scherpe blik vervagen
moederlief, breng mij naar…
Onverveerd
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 520 Wee bepakte en bezakte
die nog in mijn zaken wroet
ik leef aan de oppervlakte
van een explosief gemoed
wie lome lompheid demonstreert
in mijn kast van porselein
bekomt van mij vrij onverveerd
een fantoom van eigen pijn
dump geen ballast in het duister
van mijn immer jagend zwerk
het zijn kussen die ik kluister,
afgedrukt in aardewerk.…
Verscheurd
hartenkreet
4.0 met 41 stemmen 1.843 Toon mij ongerepte steppen
waar wilde wolven huilen
laat ons daar de wonden deppen
die onze ziel bevuilen
vergrendel gordels van smaragd
om onze kwetsbaarheden
stuw de zee die pijn verzacht
door ons verscheurd verleden.…