131 resultaten.
feilbare mensheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 204 In godsnaam waarom
hebben we geen betere
hersens gekregen…
rite
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 203 ter rouw
ter tafel
het brood gedeeld
het stilzwijgen onopgesmukt
men tilt elkaar baarvoets
stille rites ijlend van bed naar altaar
doorzichtig treedt men in elkaar
op plaatsen waar men zichzelf niet kent
het behelzen
met
voorraadkasten en rantsoen
brood en water voor het leven
wat
zout op de huid
en het ongezegde in de gebaren
als…
spooropslagvakken en zwammen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 196 ’t Is de kunst die verstaat niet jij en ik
kunsthuizen die champignons worden
het zeer gestileerd kunnen zwammen
in de niches tot zelfs de sporen ontsporen
in de lamellen zoals de Hoet van Jan
maar dan in vakjes het mycelium
van een andere nieuwe gedachte die
nog geen hoeken heeft gekregen…
ondubbelzinnig
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 194 woorden worden uitgestoten (indien je iets te zeggen hebt)
in verschillende frequenties (met verschillende windkracht naargelang d’ intentie)
het oor vangt het op (soms wil je het gewoon niet weten)
het venster van perceptie (soms is het gewoon van geen belang)
tot de ander (de trechter gerichter naarmate men…
dageraad
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 193 De dag breekt aan de nacht kraakt
en de maan valt door het zwarte laken
ze zakt verslagen met een touw onder de aarde
wachtend op een duwtje naar ‘t zenit
als het kussen van duisternis weer opgeklopt wordt
De zon draait zich uit haar vergeetput op haar zij en
werpt haar fotonen in lange linten rond de wereld
trekt ze weer binnen en rolt de…
staar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 192 de middagzon wikkelt zich af
met een verholen lichtstreep
alles er onder verkeert in een verdoken geheim
alles buigt zich in de schaduw
naar het vallende gras
de noen heeft een middenrif dat afzakt
naar de avond
mijn handen als kleppen op hoogte
van mijn wenkbrauwen zakken
richting de knoop van het middenrif
de staar is voorbij het begin naar…
gesteven hart
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 192 De hond is een kutdweil
de kat is een loopse teef
de papegaai moet dringend tegen de bek
de kinderen jengelen
de dartele kermis in mijn binnenoor
als wespen die mijn kop in boren
wespen zijn mierenneukers
en mieren zijn kloothommels
ik ben een tochthond gereed
aan de deur bij het minste excuus
aangeschoten door het schurften
er moet dringend…
sensibiliteiten
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 191 Waarom toch altijd
net nu het op punt staat, weer
dat scheutje azijn…
breekijzer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 190 Het leven is in me opgestegen
vanaf de aarde tot de hemel
Maar het raakt mijn hart niet voorbij
Hoekig wars van elk begrip
of mededogen dit leven
Misschien kan ik
de doorgang forceren
met stukjes van jou
Want jij doet ook maar voort
zie ik wel
zodoende
tot elke stribbeling zich ontheft
in het ouder worden…
zonder voorbehoud
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 190 Met de jaren komt de dood wat dichterbij
en kom je wat dichter bij de mensenkant
de kant van het hart steeds lichter van de gaten
gaten van mensen die uit het tafereel gevallen zijn
wat nog rest is het hart van de ander
wat dichter plakken, aan de gilet trekken
met slechts een paar woorden,
voorbij elke oneigenheid
want de dood omhels je bar…
dit is geen dicht, het antwoord van het schaap
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 188 De konijnen zijn gnijpende
rillend van gillend genot
stovende in de pot
sissend de aarde
de waarheid om de oren gedraaid
het zwijgen om de lieve vrede
de dikke vette koeientong
draaiend om de pot, de afgod
al wat leugt is het dier
van confabulatie
de bout die zichzelf opeet
_____
liever de comfortabele leugen
dan de…
getrouwd heeft vele armen en benen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 187 het eerste stuk of wat jaren
de liefde vers nog niet ’t bedillen
weinig zuurte van d' ander laken
trek je streepjes op het bedeind
iedere keer tussen het laken
het woelige baren is bedeind
de betuiging aan mijn vrouw maken
het betrouwen op de verliefdheidsdaad
moet alleen de rekensom nog overeind
gegarandeerd dat het minderen inzet
na nog…
contrapunttrapezist 'Joe Pass'
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 186 Ik denk soms ieder lied is schuifelbaar
maar beter laat je het poplied liggen
en verdiep je in het potentieel
van de jazzimprovisatie
dat vergroot enig mysterie in ’t leven
de spanning gevangen
tussen de tonica en de kwint
valt alles plat als de rust voorspelbaar
geef mij dan maar de koning van het contrapunt
leunend op de verlaagde nones…
woordenwisseling op de spits gedreven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 185 Het steekspel tussen
man en vrouw slaat om en raakt
in een week schepsel…
bedrog van perceptie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 185 In de hitte van
zomer, buigt' lisdoddeblad
door om te drinken
waarop elke plant
het slim idee vat, alvast
de lippen tuiten
Het hele moeras
loom leeggezogen nippend
groene bladeinden
begeesterd is de
giraf, het tafereel zet
aan tot deelnemen
het beeld met giraf,
doet alsof hij heel grote
reiger is, gaat op
één poot om te vissen…
bevlogen acryl op papier
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 184 Een lijn uitgesmeerd
de zon brandt strepen geel
in de plasjes tussen het gras
een lijn in figuur ijle zwaan
getrokken er bovenop
met vegen van Pruisisch blauw
het vermoeden van diep water
in een grote cirkel eromheen
v- vinkjes in omber met paletmes
een sperwer duikt plots mijn blad binnen
veegt het omber door het groen van ’t gras
een…
enge mondholte
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 182 Hij gaapte een exit in de vergadering
alle blikken vielen in zijn mond
de voorzitter zocht nog een uitweg
als was het een cul-de-sac dito kopspoor
of een soortement suffix
en zette nog een tandje bij
om te kunnen afronden en te sluiten die keet…
oude zomers
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 179 als het uit de takken valt
is het de moeite niet waard
maar er zijn van die tuinen
zo van zomer doordrongen
de zon valt in loeiende strepen
takken breken in vlakken van licht
en trekken slepende vierkanten oranje
om me heen de lange tongen
de hitte met haar loden zwepen
zuigt in golvende lijnen vochtige franje
de aarde zengt mee als in…
functionele dieren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 179 Ik ben blij met mijn kip
ik kan nu eens deftig de hartkleppen open zetten
en me aan het genot
van het schelden bezatten
‘Gij rechtgeaard kieken!’
zonder al te veel emotionele schade
aan te richten, ’t afkatten tot kunst verheffen
’t is het waard een beetje slaaf te zijn
van het uitmesten, denk ik dan
de investering verdient zichzelf terug…
uitzichtloos
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 178 Zonder perspectief
als regen zijwaarts valt met
doorweekte vellen…
onderhuidse drang
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 178 Het is onhoudbaar
de schijn te vertalen
in een spiegelbeeld
Op beide afstanden
iets wijder dan schouderbreedte
net boven schofthoogte
trek ik een lijn
Rechts van mij het bos
een decoratief monoliet afstekend
tegen het glazuur, mijn plafond
daaronder was ik het groen in gedachten
met hier en daar
een weider van koeien
voor de authenticiteit…
lentedag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 177 Ik ben gloorsnikkend
gloor, gloort het gloort
de snik valt open glorieus
als een dag van honing
beloftevol mistig het vermoeden…
Spielerei
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 176 De keukenkraanboog
en kotste helder water
De man leunde achterover
en nam zijn bril af
in een poging te ontzien
wat hij net gezien had
‘Wel alle, dat kan toch niet!’
Hij verstijfde en werd roerloos
in een poging te ontzeggen
wat hij net gezegd had
Hij zette zijn bril weer op
tegenwoordigheid van geest…
dokter fa
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 173 dokter fa is ziek
met de mollen onder de leden
ligt hij bijna bij de mi
hij wil zijn zuster do herstellen
de verwantschap helen
haar een half toontje
lager zetten
zij is dan wel si
alles heeft zijn prijs zo
do doet dan een beetje dodo
of zo
of sterft dan stilletjes de dood
maar niet zonder staartje
hij slaat nog een afgerond kruisje
het…
wederzien online
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 173 Ik liep onlangs nog een oude
vriend tegen het lijf
online weliswaar
tegenwoordig gaat dat zo
het is niet anders
Hij vroeg
‘Ik dacht je een paar weken terug
te bekennen, ik riep nog of wij elkaar kennen,
in de doe het zelf zaak, zou dat kunnen?’
ik schreef nogal educatief
dat dat wel eens zou kunnen,
maar ik voelde me toen vanzelf…
het onzegbare
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 172 het onzegbare
ergens hier, het waart in alledaagse gestaltes
daar schuift het in elkaar, de horizon
en elk herkennen is een vlakte
de poëzie,
het vreemde trekken aan het panorama
tot heuvels verheffen,
zich tot een berg strekken
je vindt er koffers en drama's
stoelen die een eigen leven leiden
en mensen die er liever op hun kop blijven liggen…
visioen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 171 het duurt even de droom
met korte pauze loom over de dag
lusteloos lover hangend over
de lichtstreep van de middagzon…
leeservaring
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 171 Als ik poëzie lees
lees ik om het onbegrijpelijke
behoeft geen bevreemdende bril
tussen de woorden zit de amechtigheid
de geest geurloos en onuitsprekelijk verleden tijd
mijn mond blaast dan bellen van beelden
demonen verdronken in mijn geheugen
heel soms komt een oud vergaan schip boven water
krijg ik wat speelruimte
in het heden van het…
tijdloze wereld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 169 Is hier nog eigenlijk, wel, hierbinnen
waar dan ook, die het zich herinnert
de wereld, groots en groen
onverzettelijk en onveranderlijk
het zoete gevoel voor eeuwig en altijd
men deed aan de borst kloppen
met verbloemde idealen
het sop was de kool waard
men at toen nog gestampt brood
met dompelsop voor soep
de wereld geschapen voor de boutades…
Auvergne
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 168 helaas is het zo ver gekomen dan
mijn rug trekt trekt krom
het hout dat vele jaren gedroogd heeft
tot een wandelstok uit tegenzin
maar niettemin doe ik hem af als onzin
en eindelijk mag ik hier weg dan
uit het geraas van weelde
uit dit goedertierenland
weg uit de gedrongen voet van het huis
de kinderen wilden nog een stoel
in het hoekje…